Sparceta piaskowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sparceta piaskowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

sparceta

Gatunek

sparceta piaskowa

Nazwa systematyczna
Onobrychis arenaria (Kit.) DC.
Prodr. 2: 345 (1825)[3]

Sparceta piaskowa (Onobrychis arenaria (Kit.) DC.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Występuje w strefie umiarkowanej Eurazji na obszarze od Francji po Syberię i Mongolię[3]. W Polsce rośnie głównie w południowej (Wyżyny Polskie) i północno-wschodniej części kraju[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kwiatostan
Owoc
Przylistek
Łodyga
Pokładająca się, owłosiona, o długości 30–60 cm[5].
Liście
Listki wąskie, prawie równowąskie, o szerokości 1,5–8 mm[5].
Kwiaty
Motylkowe, zebrane w nie grubsze niż 2 cm grono, które jest wrzecionowate przed rozkwitnięciem. Kielich o długości 4–6 mm. Ząbki kielicha półtora-dwa razy dłuższe od rurki. Korona kwiatu bladoróżowa, o długości 8–11 mm. Żagielek nie krótszy od łódeczki[5].
Owoc
Strąk o długości 4–6 mm, z czterema-pięcioma szydlastymi na grzbiecie kolcami; kolce o długości 0,5–2 mm[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do lipca. Rośnie w murawach kserotermicznych i napiaskowych. Liczba chromosomów 2n =14, 28[6]. Gatunek charakterystyczny muraw kserotermicznych z rzędu Festucetalia valesiacae[7].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-18] (ang.).
  3. a b Onobrychis arenaria (Kit.) DC., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-01-29].
  4. Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. a b c d Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969
  6. Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.