Pałac w Siemianowicach Śląskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 35: Linia 35:


[[Plik:Siemianowice_palace_tower.jpg|thumb|Pałac (2007)]]
[[Plik:Siemianowice_palace_tower.jpg|thumb|Pałac (2007)]]
'''Pałac w Siemianowicach''' (nazywany również '''Pałacem Mieroszewskich''') – klasycystyczny pałac znajdujący się w [[Siemianowice Śląskie|Siemianowicach Śląskich]] przy ulicy Chopina.
'''Pałac w Siemianowicach''' (nazywany również '''Pałacem Mieroszewskich''' lub Pałacem Donnersmarcków) – klasycystyczny pałac znajdujący się w [[Siemianowice Śląskie|Siemianowicach Śląskich]] przy ulicy Chopina.


Budowę pałacu zapoczątkował ród Mieroszewskich w XVII wieku. W XVIII wieku stał się własnością i stałą rezydencją rodu [[Henckel von Donnersmarck]]. Najstarsza, [[barok]]owa część pałacu z dachem łamanym, została wzniesiona na początku przez pierwszych właścicieli, hrabiów Mieroszewskich. Kolejni właściciele, hrabiowie Henckel von Donnersmarck, rozbudowali w XVIII wieku rezydencję, która otrzymała charakter [[Klasycyzm|klasycystyczny]]. W czasie wojen napoleońskich ([[IV koalicja antyfrancuska]]) w 1807 r. pałac został splądrowany. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali pałac. W XIX wieku pałac został rozbudowany połączono najstarsze, północne skrzydło z dobudowanym reprezentacyjnym zachodnim i ze znacznie starszą barokową wieżą nad bramą wjazdową do pałacu. W skład kompleksu pałacowego wchodzą także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park.
Budowę pałacu zapoczątkował ród Mieroszewskich w XVII wieku i z ich czasów pochodzi najstarsza [[barok]]owa część pałacu nakryta łamanym dachem. Dobra Mieroszewskich w 1692 roku stały się własnością Kaspera Hunter von Gradon, który następnie w 1718 roku sprzedał pałac Julianie Maksymilianie Coob von Neyding, po śmierci której odziedziczył go jej syn [[Karol Józef Erdmann Henckel von Donnersmarck|Karol Henckel von Donnersmarck]]. Jednak jako stałą rezydencję rodu wybrał go dopiero jego syn [[Łazarz III Henckel von Donnersmarck|Łazarz Henckel von Donnersmarck]]. Niedługo później, w latach 1760-1778 pałac został rozbudowany. W czasie wojen napoleońskich ([[IV koalicja antyfrancuska]]) w [[1807]] r. pałac został splądrowany. Niedługo później w latach 30. XIX wieku miała miejsce trzecia rozbudowa, podczas której połączono stare północne skrzydło z barokową wieżą z nowym skrzydłem zachodnim w stylu [[Klasycyzm|klasycystycznym]]. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali pałac.


[[Plik:Siemianowice palace gate house.jpg|thumb|left|Barokowa brama Mieroszewskich (2007)]]
[[Plik:Siemianowice palace gate house.jpg|thumb|left|Barokowa brama Mieroszewskich (2007)]]


W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był [[Józef Kiedroń]] - b. minister w [[Drugi rząd Władysława Grabskiego|rządzie Władysława Grabskiego]], gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura. <br />
W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był [[Józef Kiedroń]] - b. minister w [[Drugi rząd Władysława Grabskiego|rządzie Władysława Grabskiego]], gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura. <br />
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od [[Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice|kopalni "Siemianowice"]] i czeka na nowego właściciela. Obecnie [[kubatura]] głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od [[Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice|kopalni "Siemianowice"]]. W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie [[kubatura]] głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.


W zapisach śląskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków o kilka stuleci zaniżono wiek obiektu, co zdecydowanie obniża jego rzeczywistą wartość historyczną pośród pałaców i zamków Śląska. <br />
W zapisach śląskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków zaniżono wiek obiektu, co zdecydowanie obniża jego rzeczywistą wartość historyczną pośród pałaców i zamków Śląska. <br />
W 2009 roku pałac zaczęto remontować.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 14:05, 13 mar 2012

Pałac Mieroszewskich
Symbol zabytku nr rej. R.9/46 z 4.12.1946
A-1289/82 z z 19.04.1982[1]
Ilustracja
Pałac w 2007 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Siemianowice Śląskie

Adres

ul. Chopina 11-17

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzm

Rozpoczęcie budowy

XVII wiek

Ważniejsze przebudowy

XVIII, XIX w.

Pierwszy właściciel

Mieroszewscy

Kolejni właściciele

Donnersmarckowie

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Pałac (2007)

Pałac w Siemianowicach (nazywany również Pałacem Mieroszewskich lub Pałacem Donnersmarcków) – klasycystyczny pałac znajdujący się w Siemianowicach Śląskich przy ulicy Chopina.

Budowę pałacu zapoczątkował ród Mieroszewskich w XVII wieku i z ich czasów pochodzi najstarsza barokowa część pałacu nakryta łamanym dachem. Dobra Mieroszewskich w 1692 roku stały się własnością Kaspera Hunter von Gradon, który następnie w 1718 roku sprzedał pałac Julianie Maksymilianie Coob von Neyding, po śmierci której odziedziczył go jej syn Karol Henckel von Donnersmarck. Jednak jako stałą rezydencję rodu wybrał go dopiero jego syn Łazarz Henckel von Donnersmarck. Niedługo później, w latach 1760-1778 pałac został rozbudowany. W czasie wojen napoleońskich (IV koalicja antyfrancuska) w 1807 r. pałac został splądrowany. Niedługo później w latach 30. XIX wieku miała miejsce trzecia rozbudowa, podczas której połączono stare północne skrzydło z barokową wieżą z nowym skrzydłem zachodnim w stylu klasycystycznym. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali pałac.

Barokowa brama Mieroszewskich (2007)

W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był Józef Kiedroń - b. minister w rządzie Władysława Grabskiego, gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura.
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od kopalni "Siemianowice". W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie kubatura głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.

W zapisach śląskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków zaniżono wiek obiektu, co zdecydowanie obniża jego rzeczywistą wartość historyczną pośród pałaców i zamków Śląska.

Bibliografia

  • Antoni Halor, Wokół dawnej kaplicy siemianowickiego pałacu, Siemianowice 1998
  • Antoni Halor, Przewodnik Siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, Siemianowice 2000