Święcowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Bibliografia: drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
Linia 9: Linia 9:
=== Genealogia<ref>Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Neue Folge. Band 19. Zwischen Weser und Oder, Vittorio Klostermann, 2000, table 8, ISBN 3-465-03166-0</ref> ===
=== Genealogia<ref>Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Neue Folge. Band 19. Zwischen Weser und Oder, Vittorio Klostermann, 2000, table 8, ISBN 3-465-03166-0</ref> ===


[[Święca]]
[[Święca]] Wawrzyniec ze Słupska
┌────────────────────────────────┼─────────────────────────────────────┐ ┌─────┼─────┐
┌──────────────────────────────────────┼─────────────────────────────────────────┐
│ │
│ │
[[Piotr z Nowego]] [[Jaśko Święca]] [[Wawrzyniec Święca]]
Piotr z Nowego Jaśko Święca Wawrzyniec z Darłowa Kazimierz Święca Swenska
┌────────┴─────────┐ ┌─────────┴────────────┐
│ ┌────────┴─────────┐ ┌─────────┴─────────┐
│ │
│ │ │ │ │
[[Piotr II z Nowego]] [[Piotr ze Sławna]] [[Wawrzyniec ze Sławna]] [[Jan z Darłowa]] Natalia
Piotr II z Nowego Piotr ze Sławna Wawrzyniec ze Sławna Jan z Darłowa Natalia


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 12:29, 4 lip 2013

Święcowie, kasz. Swãcowiepomorski ród możnowładczy odgrywający szczególną rolę polityczną na przełomie XIII i XIV wieku. Po 1307 roku utworzyli dziedziczne dominium na terenie Pomorza Środkowego. Święcowie pieczętowali się herbem Rybogryf.

Nazwa rodu pochodzi od imienia Święcy. Był on możnym z Pomorza Gdańskiego, który za rządów księcia Mściwoja II połączył w swych rękach godność wojewody gdańskiego, słupskiego i pomorskiego. Syn Święcy, Piotr z Nowego zwany Kanclerzem, uzyskał w 1299 roku od Władysława Łokietka urząd kanclerza pomorskiego, a w 1305 roku od Wacława IIstarosty wschodniopomorskiego.

Po ponownym opanowaniu Pomorza Gdańskiego przez Łokietka Święcowie znaleźli się w opozycji do księcia krakowskiego. Usunięty ze stanowiska Piotr oraz jego bracia Jaśko i Wawrzyniec zawarli 17 lipca 1307 roku układ w Lędowie z margrabiami brandenburskimi, obiecując im ułatwić opanowanie Pomorza Gdańskiego w zamian za dziedziczne posiadanie Sławna, Darłowa, Polanowa, Tucholi, Nowego oraz godność wojewodów słupskich. Piotr z Nowego został zimą 1307/1308 uwięziony przez Łokietka, co nie zapobiegło najazdowi brandemburskiemu. Mimo, że margrabiom udało się utrzymać tylko zachodnią część Pomorza Gdańskiego (ze Słupskiem), Święcowie osiągnęli dziedziczne panowanie (pod lennym zwierzchnictwem margrabiów, a od 1317 roku książąt zachodniopomorskich) nad ziemią sławieńską, darłowską i polanowską, gdzie władali do 1347 roku. Główna ich linia wygasła wkrótce po 1357 roku.

W dawnej historiografii istniał pogląd, że boczna ich gałąź o przydomku Podkomorzy dała początek rodowi von Puttkamer. Dziś z uwagi na brak jakichkolwiek dokumentów uważa się, że Puttkamerowie nigdy nie byli z nimi spokrewnieni.

Genealogia[1]

                                          Święca                                                       Wawrzyniec ze Słupska
                                             │                                                                   │
            ┌────────────────────────────────┼─────────────────────────────────────┐                       ┌─────┼─────┐
            │                                │                                     │                       │           │
            │                                │                                     │                       │           │
      Piotr z Nowego                   Jaśko Święca                       Wawrzyniec z Darłowa     Kazimierz Święca  Swenska
            │                       ┌────────┴─────────┐                 ┌─────────┴─────────┐
            │                       │                  │                 │                   │
     Piotr II z Nowego    Piotr ze Sławna     Wawrzyniec ze Sławna    Jan z Darłowa       Natalia

Zobacz też

Bibliografia

  • Wielka Encyklopedia PWN
  1. Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Neue Folge. Band 19. Zwischen Weser und Oder, Vittorio Klostermann, 2000, table 8, ISBN 3-465-03166-0