Święcowie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Bibliografia: drobne merytoryczne |
|||
Linia 9: | Linia 9: | ||
=== Genealogia<ref>Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Neue Folge. Band 19. Zwischen Weser und Oder, Vittorio Klostermann, 2000, table 8, ISBN 3-465-03166-0</ref> === |
=== Genealogia<ref>Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Neue Folge. Band 19. Zwischen Weser und Oder, Vittorio Klostermann, 2000, table 8, ISBN 3-465-03166-0</ref> === |
||
[[Święca]] Wawrzyniec ze Słupska |
|||
│ |
│ │ |
||
┌────────────────────────────────┼─────────────────────────────────────┐ ┌─────┼─────┐ |
|||
┌──────────────────────────────────────┼─────────────────────────────────────────┐ |
|||
│ |
│ │ │ │ │ |
||
│ |
│ │ │ │ │ |
||
Piotr z Nowego Jaśko Święca Wawrzyniec z Darłowa Kazimierz Święca Swenska |
|||
│ |
│ ┌────────┴─────────┐ ┌─────────┴─────────┐ |
||
│ |
│ │ │ │ │ |
||
Piotr II z Nowego Piotr ze Sławna Wawrzyniec ze Sławna Jan z Darłowa Natalia |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 12:29, 4 lip 2013
Święcowie, kasz. Swãcowie – pomorski ród możnowładczy odgrywający szczególną rolę polityczną na przełomie XIII i XIV wieku. Po 1307 roku utworzyli dziedziczne dominium na terenie Pomorza Środkowego. Święcowie pieczętowali się herbem Rybogryf.
Nazwa rodu pochodzi od imienia Święcy. Był on możnym z Pomorza Gdańskiego, który za rządów księcia Mściwoja II połączył w swych rękach godność wojewody gdańskiego, słupskiego i pomorskiego. Syn Święcy, Piotr z Nowego zwany Kanclerzem, uzyskał w 1299 roku od Władysława Łokietka urząd kanclerza pomorskiego, a w 1305 roku od Wacława II – starosty wschodniopomorskiego.
Po ponownym opanowaniu Pomorza Gdańskiego przez Łokietka Święcowie znaleźli się w opozycji do księcia krakowskiego. Usunięty ze stanowiska Piotr oraz jego bracia Jaśko i Wawrzyniec zawarli 17 lipca 1307 roku układ w Lędowie z margrabiami brandenburskimi, obiecując im ułatwić opanowanie Pomorza Gdańskiego w zamian za dziedziczne posiadanie Sławna, Darłowa, Polanowa, Tucholi, Nowego oraz godność wojewodów słupskich. Piotr z Nowego został zimą 1307/1308 uwięziony przez Łokietka, co nie zapobiegło najazdowi brandemburskiemu. Mimo, że margrabiom udało się utrzymać tylko zachodnią część Pomorza Gdańskiego (ze Słupskiem), Święcowie osiągnęli dziedziczne panowanie (pod lennym zwierzchnictwem margrabiów, a od 1317 roku książąt zachodniopomorskich) nad ziemią sławieńską, darłowską i polanowską, gdzie władali do 1347 roku. Główna ich linia wygasła wkrótce po 1357 roku.
W dawnej historiografii istniał pogląd, że boczna ich gałąź o przydomku Podkomorzy dała początek rodowi von Puttkamer. Dziś z uwagi na brak jakichkolwiek dokumentów uważa się, że Puttkamerowie nigdy nie byli z nimi spokrewnieni.
Genealogia[1]
Święca Wawrzyniec ze Słupska │ │ ┌────────────────────────────────┼─────────────────────────────────────┐ ┌─────┼─────┐ │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ Piotr z Nowego Jaśko Święca Wawrzyniec z Darłowa Kazimierz Święca Swenska │ ┌────────┴─────────┐ ┌─────────┴─────────┐ │ │ │ │ │ Piotr II z Nowego Piotr ze Sławna Wawrzyniec ze Sławna Jan z Darłowa Natalia
Zobacz też
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia PWN
- ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Neue Folge. Band 19. Zwischen Weser und Oder, Vittorio Klostermann, 2000, table 8, ISBN 3-465-03166-0