Pałac w Jełgawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m kat. |
→Budowa: drobne merytoryczne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
=== Budowa === |
=== Budowa === |
||
Budowę pałacu rozpoczęto w [[1738]], na miejscu dawnego zamku [[zakon kawalerów mieczowych|zakonu kawalerów mieczowych]]. Inicjatorem budowy był przedostatni książę [[Księstwo Kurlandii i Semigalii|Kurlandii i Semigalii]] [[Ernest Jan Biron|Ernst Johann von Biron]], który wstąpił na tron w [[1737]]. W jego planach było wybudowanie w stolicy księstwa, Mitawie, okazałego pałacu i w [[1737]] wysadzono stary zamek w powietrze. Równocześnie z pałacem w Mitawie budowano |
Budowę pałacu rozpoczęto w [[1738]], na miejscu dawnego zamku [[zakon kawalerów mieczowych|zakonu kawalerów mieczowych]]. Inicjatorem budowy był przedostatni książę [[Księstwo Kurlandii i Semigalii|Kurlandii i Semigalii]] [[Ernest Jan Biron|Ernst Johann von Biron]], który wstąpił na tron w [[1737]]. W jego planach było wybudowanie w stolicy księstwa, Mitawie, okazałego pałacu i w [[1737]] wysadzono stary zamek w powietrze. Równocześnie z pałacem w Mitawie budowano [[Pałac w Rundāle]], jednak budowa rezydencji mitawskiej miała dla księcia większe znaczenie i to właśnie do Mitawy sprowadzono wiele elementów, przeznaczonych dla Rundāle. Do [[1740]] powstały fundamenty [[barok]]owego pałacu, jednak po aresztowaniu księcia von Birona w tym samym roku, prace budowlane zostały wstrzymane. W [[1763]] von Biron powrócił do [[Kurlandia|Kurlandii]] i budowę pałacu wznowiono pod kierownictwem [[Włochy|Włocha]] [[Bartolomeo Rastrelli|Francesca Bartolomeo Rastrellego]] i [[Dania|Duńczyka]] Severina Jansena. Pierwszy z nich chciał utrzymać pierwotną, [[barok]]ową formę rezydencji, drugi zaś zbliżył ją do stylu [[klasycyzm|klasycystycznego]]. W latach 70. [[XVIII wiek]]u przy zdobieniu wnętrz i fasad pałacu pracowało wielu znanych mistrzów, m.in. Johann Michael Graf z [[Berlin]]a i malarz z [[Włochy|Włoch]] Antonio d'Angeli. |
||
=== Historia === |
=== Historia === |
||
Wersja z 13:48, 21 sie 2013
Pałac w Jełgawie – jeden z najcenniejszych zabytków architektury na Łotwie. Znajduje się w mieście Jełgawa (dawniejsza Mitawa), ok. 45 km na południe od Rygi.
Budowa
Budowę pałacu rozpoczęto w 1738, na miejscu dawnego zamku zakonu kawalerów mieczowych. Inicjatorem budowy był przedostatni książę Kurlandii i Semigalii Ernst Johann von Biron, który wstąpił na tron w 1737. W jego planach było wybudowanie w stolicy księstwa, Mitawie, okazałego pałacu i w 1737 wysadzono stary zamek w powietrze. Równocześnie z pałacem w Mitawie budowano Pałac w Rundāle, jednak budowa rezydencji mitawskiej miała dla księcia większe znaczenie i to właśnie do Mitawy sprowadzono wiele elementów, przeznaczonych dla Rundāle. Do 1740 powstały fundamenty barokowego pałacu, jednak po aresztowaniu księcia von Birona w tym samym roku, prace budowlane zostały wstrzymane. W 1763 von Biron powrócił do Kurlandii i budowę pałacu wznowiono pod kierownictwem Włocha Francesca Bartolomeo Rastrellego i Duńczyka Severina Jansena. Pierwszy z nich chciał utrzymać pierwotną, barokową formę rezydencji, drugi zaś zbliżył ją do stylu klasycystycznego. W latach 70. XVIII wieku przy zdobieniu wnętrz i fasad pałacu pracowało wielu znanych mistrzów, m.in. Johann Michael Graf z Berlina i malarz z Włoch Antonio d'Angeli.
Historia
W 1772 pałac był gotowy na przyjęcie rodziny książęcej, która wprowadziła się tam w tym samym roku. W 1779 gościł tutaj słynny Cagliostro, zaś od 1798 pałac był tymczasową siedzibą wygnanego z Francji króla Ludwika XVIII. 10 czerwca 1799 w pałacu ślub wzięli bratankowie króla - Ludwik, książę Angoulême i księżniczka Maria Teresa Charlotta Burbon. W 1800 Ludwik XVIII wyjechał do Warszawy, jednak w 1804 powrócił do Mitawy. Ostatecznie wyjechał w 1807. W okresie wojen napoleońskich istniał w pałacu tymczasowy lazaret polowy. Pałac nie doznał poważnych zniszczeń podczas I ani II wojny światowej. Wielokrotnie był jednak restaurowany. Obecnie mieszczą się tutaj pomieszczenia Jełgawskiego Uniwersytetu Rolniczego.