Wikarówka na Wawelu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne merytoryczne |
→Architektura: drobne merytoryczne |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
== Architektura == |
== Architektura == |
||
Wikarówka jest trójkondygnacyjną budowlą z dziedzińcem wewnętrznym. Od północy znajduje się wieżyczka z klatką schodową, dobudowana |
Wikarówka jest trójkondygnacyjną budowlą z dziedzińcem wewnętrznym. Od północy znajduje się wieżyczka z klatką schodową, która została dobudowana podczas eklektycznej przebudowy budynku pod koniec XIX wieku. Z tego okresu pochodzi również drugie piętro oraz pewne elementy [[neorenesans]]owe. Z wcześniejszej fazy zachował się na pierwszym piętrze elewacji nadwieszony na kroksztynach renesansowy [[wykusz]] z 1. połowy XVI wieku i udekorowany [[Belina (herb szlachecki)|herbem Belina]]. |
||
== Ciekawostki == |
== Ciekawostki == |
||
Wersja z 12:59, 19 sty 2015
 Wikarówka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Ukończenie budowy |
XV wiek |
| Ważniejsze przebudowy |
1889 |
Plan budynku
| |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Wikarówka, zwana również Domem kapitulnym po Koniecpolskim lub Domem wikariuszy zamkowych – budynek nr 3 na wzgórzu wawelskim w Krakowie. Mieści się na zachód od Katedry Wawelskiej.
Historia
Obiekt był pierwotnie własnością królewską, którą w 1441 r. Władysław III Warneńczyk ofiarował kanclerzowi wielkiemu koronnemu Janowi Taszce Koniecpolskiemu. Został on przebudowany w 1522 r., a w 2. połowie XVI wieku rozbudowany. W 1889 roku budynek nadbudowano o jedno piętro wg projektu architekta Antoniego Siedeki[1] zasłaniając przy tym dolną część gotyckiego szczytu z blendami powstałego w średniowieczu.
Obecnie wykorzystywany jest na kancelarię parafialną, a także mieszkania kleru katedralnego.
Architektura
Wikarówka jest trójkondygnacyjną budowlą z dziedzińcem wewnętrznym. Od północy znajduje się wieżyczka z klatką schodową, która została dobudowana podczas eklektycznej przebudowy budynku pod koniec XIX wieku. Z tego okresu pochodzi również drugie piętro oraz pewne elementy neorenesansowe. Z wcześniejszej fazy zachował się na pierwszym piętrze elewacji nadwieszony na kroksztynach renesansowy wykusz z 1. połowy XVI wieku i udekorowany herbem Belina.
Ciekawostki
Prawdopodobnie w 1573 r. w pobliżu katedry i tego budynku Samuel Zborowski zabił Andrzeja Wapowskiego (kasztelana przemyskiego).
Bibliografia
- Kazimierz Kuczman: Wzgórze Wawelskie, Przewodnik. Wyd. 2. Kraków: 1988.