Stanisław Mossakowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr red.
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Wybrane publikacje: drobne merytoryczne
Linia 13: Linia 13:


== Wybrane publikacje ==
== Wybrane publikacje ==
* ''Die Kurfürstenkapelle Fishers von Erlach im. Breslauer Dom'' [in:] Wiener Jahrbuch für Kunstgeschichte, 19 (28), 1962
* ''Pałac Krasińskich'' (1972)
* ''Tylman z Gameren, architekt polskiego baroku'' (1973)
* ''Tylman z Gameren, architekt polskiego baroku'' (1973)
* ''Sztuka jako świadectwo czasu: studia z pogranicza historii sztuki i historii idei'' (1981, ISBN 832133007X)
* ''Sztuka jako świadectwo czasu: studia z pogranicza historii sztuki i historii idei'' (1981, ISBN 832133007X)
* ''Tilman van Gameren eben und Werk'' (München, 1994)
* ''Orbis Polonus: studia z historii sztuki XVII–XVIII wieku'' (2002, ISBN 8371812450)
* ''Orbis Polonus: studia z historii sztuki XVII–XVIII wieku'' (2002, ISBN 8371812450)
* ''Kaplica Zygmuntowska (1515–1533): problematyka artystyczna i ideowa. Mauzoleum króla Zygmunta I'' (2007, ISBN 8392343808)
* ''Kaplica Zygmuntowska (1515–1533): problematyka artystyczna i ideowa. Mauzoleum króla Zygmunta I'' (2007, ISBN 8392343808)
* ''Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego'' (2013, ISBN 9788363877347)


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 23:47, 30 lis 2015

Stanisław Maria Mossakowski (ur. 26 sierpnia 1937) – polski historyk sztuki, profesor nauk humanistycznych.

Biografia

Pochodzi z rodziny o tradycjach ziemiańskich i inteligenckich. Wcześnie stracił rodziców, ojciec zmarł miesiąc przed jego urodzeniem, a matka wkrótce potem. Wychowywał się w rodzinie wuja, lwowskiego lekarza Józefa Sokołowskiego.

W 1958 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podjął wówczas pracę w Dziale Grafiki Biblioteki Jagiellońskiej. Rozpoczął wówczas badania nad działalnością barokowego architekta Tylmana z Gameren. W 1963 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych za pracę dotyczącą Pałacu Krasińskich w Warszawie. W 1967 przeszedł do pracy w Instytucie Sztuki PAN. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1971 na podstawie rozprawy dotyczącej Tylmana z Gameren. W 1979 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. Tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał 19 kwietnia 1990, po czym został profesorem zwyczajnym. Pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Sztuki PAN (1973–1978) i dyrektora tej placówki w latach 1978–1999.

Członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, członek krajowy czynny Polskiej Akademii Umiejętności oraz członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, był przewodniczącym Wydziału I Nauk Społecznych PAN.

W 2008 jego książka Kaplica Zygmuntowska 1515–1533 została wyróżniona Nagrodą im. Jana Długosza. Za badania, których uwieńczeniem było to opracowanie, otrzymał, również w 2008, Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych.

W 2015 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Wcześniej wyróżniony również Krzyżem Kawalerskim (1988) i Krzyżem Oficerskim (1999) tego orderu oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1980).

Wybrane publikacje

  • Die Kurfürstenkapelle Fishers von Erlach im. Breslauer Dom [in:] Wiener Jahrbuch für Kunstgeschichte, 19 (28), 1962
  • Pałac Krasińskich (1972)
  • Tylman z Gameren, architekt polskiego baroku (1973)
  • Sztuka jako świadectwo czasu: studia z pogranicza historii sztuki i historii idei (1981, ISBN 832133007X)
  • Tilman van Gameren eben und Werk (München, 1994)
  • Orbis Polonus: studia z historii sztuki XVII–XVIII wieku (2002, ISBN 8371812450)
  • Kaplica Zygmuntowska (1515–1533): problematyka artystyczna i ideowa. Mauzoleum króla Zygmunta I (2007, ISBN 8392343808)
  • Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego (2013, ISBN 9788363877347)
  1. Wolność trzeba zawsze umacniać. prezydent.pl, 3 maja 2015. [dostęp 2015-05-03].

Bibliografia