Unia wileńsko-radomska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Literatura: drobne merytoryczne
Linia 7: Linia 7:


== Literatura ==
== Literatura ==
* [[Henryk Łowmiański]], ''Polityka Jagiellonów'', Wydawnictwo Poznańskie, 2006, {{ISBN|978-83-7177-401-x}}

* Sebastian Piątkowski, ''Radom – zarys dziejów miasta'', Radom 2000, {{ISBN|83-914912-0-X}}.
* Sebastian Piątkowski, ''Radom – zarys dziejów miasta'', Radom 2000, {{ISBN|83-914912-0-X}}.



Wersja z 15:53, 24 sty 2018

Państwo polsko-litewskie w latach 1386-1434

Unia wileńsko-radomska (1401) oddała dożywotnio rządy na Litwie Witoldowi jako wielkiemu księciu z zachowaniem dla Władysława Jagiełły władzy zwierzchniej.

Negocjowanie warunków porozumienia rozpoczęto w grudniu 1400 roku w Grodnie.

W 1401 roku w Wilnie wielki książę Witold wystawił dokument uznający zwierzchnictwo Jagiełły i Korony oraz zobowiązywał się wraz z bojarami litewskimi do przyłączenia ziem litewskich do Królestwa Polskiego. Biorąc pod uwagę śmierć królowej Jadwigi Andegaweńskiej (1399) i brak potomstwa z jej małżeństwa z Władysławem II Jagiełłą, bojarzy litewscy zastrzegli, że w przypadku bezpotomnej śmierci króla wspólnie z panami polskimi wybiorą nowego monarchę. Układ wileński potwierdziła rada koronna w Radomiu, przyznając równocześnie dożywotnio tytuł wielkiego księcia litewskiego Witoldowi Kiejstutowiczowi.

Literatura

Zobacz też