Unia wileńsko-radomska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
→Literatura: drobne merytoryczne |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
== Literatura == |
== Literatura == |
||
* [[Henryk Łowmiański]], ''Polityka Jagiellonów'', Wydawnictwo Poznańskie, 2006, {{ISBN|978-83-7177-401-x}} |
|||
* Sebastian Piątkowski, ''Radom – zarys dziejów miasta'', Radom 2000, {{ISBN|83-914912-0-X}}. |
* Sebastian Piątkowski, ''Radom – zarys dziejów miasta'', Radom 2000, {{ISBN|83-914912-0-X}}. |
||
Wersja z 15:53, 24 sty 2018
Unia wileńsko-radomska (1401) oddała dożywotnio rządy na Litwie Witoldowi jako wielkiemu księciu z zachowaniem dla Władysława Jagiełły władzy zwierzchniej.
Negocjowanie warunków porozumienia rozpoczęto w grudniu 1400 roku w Grodnie.
W 1401 roku w Wilnie wielki książę Witold wystawił dokument uznający zwierzchnictwo Jagiełły i Korony oraz zobowiązywał się wraz z bojarami litewskimi do przyłączenia ziem litewskich do Królestwa Polskiego. Biorąc pod uwagę śmierć królowej Jadwigi Andegaweńskiej (1399) i brak potomstwa z jej małżeństwa z Władysławem II Jagiełłą, bojarzy litewscy zastrzegli, że w przypadku bezpotomnej śmierci króla wspólnie z panami polskimi wybiorą nowego monarchę. Układ wileński potwierdziła rada koronna w Radomiu, przyznając równocześnie dożywotnio tytuł wielkiego księcia litewskiego Witoldowi Kiejstutowiczowi.
Literatura
- Henryk Łowmiański, Polityka Jagiellonów, Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ISBN 978-83-7177-401-X
- Sebastian Piątkowski, Radom – zarys dziejów miasta, Radom 2000, ISBN 83-914912-0-X.