Pałac Mirów w Książu Wielkim: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne merytoryczne
Linia 34: Linia 34:


== Pałac renesansowy ==
== Pałac renesansowy ==
Pałac został zaprojektowany i zbudowany w latach 1585-1595 wg projektu włoskiego architekta [[Santi Gucci|Santiego Gucciego]] na zlecenie biskupa krakowskiego [[Piotr Myszkowski (biskup)|Piotra Myszkowskiego]] oraz jego bratanka i spadkobiercy Piotra Myszkowskiego, późniejszego kasztelana wojnickiego<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = zespół pałacowy, Książ Wielki - Zabytek.pl |data dostępu = 2020-02-21 |opublikowany = zabytek.pl |url = https://zabytek.pl/pl/obiekty/ksiaz-wielki-zespol-palacowy |język = pl}}</ref>. Pałac zbudowano na planie prostokąta z ryzalitami na osi obu elewacji i bocznymi aneksami mieszczącymi wewnątrz schody. Całe założenie, którego centralną częścią jest pałac oparto na osi wytyczonej na linii wschód-zachód, która biegła w kierunku kościoła augustianów w Książu. Obiekt pałacowy wraz z kaplicą i biblioteką znajdował się na wydłużonym prostokątnym tarasie, zakończonym parą bastionów na zachodnich narożnikach od strony miasta. Na zboczu w kierunku miasta, ukształtowano nieistniejący już geometryczny ogród z układem tarasów. Parter i I piętro zostały ozdobione jednolitą [[Rustyka|rustyką]] - taką samą jak na [[Kaplica Myszkowskich|Kaplicy Myszkowskich przy kościele Dominikanów w Krakowie]].
Pałac został zaprojektowany i zbudowany w latach 1585-1595 wg projektu włoskiego architekta [[Santi Gucci|Santiego Gucciego]] na zlecenie biskupa krakowskiego [[Piotr Myszkowski (biskup)|Piotra Myszkowskiego]] oraz jego bratanka i spadkobiercy Piotra Myszkowskiego, późniejszego kasztelana wojnickiego<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = zespół pałacowy, Książ Wielki - Zabytek.pl |data dostępu = 2020-02-21 |opublikowany = zabytek.pl |url = https://zabytek.pl/pl/obiekty/ksiaz-wielki-zespol-palacowy |język = pl}}</ref>. Pałac zbudowano na planie prostokąta z ryzalitami na osi obu elewacji i bocznymi aneksami mieszczącymi wewnątrz schody. Całe założenie, którego centralną częścią jest pałac oparto na osi wytyczonej na linii wschód-zachód, która biegła w kierunku kościoła augustianów w Książu. Obiekt pałacowy wraz z kaplicą i biblioteką znajdował się na wydłużonym prostokątnym tarasie, zakończonym parą bastionów na zachodnich narożnikach od strony miasta. Na zboczu w kierunku miasta, ukształtowano nieistniejący już geometryczny ogród z układem tarasów. Parter i I piętro zostały ozdobione jednolitą [[Rustyka|rustyką]] - taką samą jak na [[Kaplica Myszkowskich|Kaplicy Myszkowskich przy kościele Dominikanów w Krakowie]]. Obramienia okienne dekorowane są herbem [[Jastrzębiec (herb szlachecki)|Jastrzębiec]], którym posługiwali się Myszkowscy.


Od 1601 roku istniała Ordynacja Pińczowska i pałac „Na Mirowie” (nazwa wywodziła się od starszej siedziby Myszkowskich w Mirowie) pełnił funkcję jednej z jej głównych siedzib. W roku 1729 pałac przeszedł w ręce rodziny Wielopolskich.
Od 1601 roku istniała [[Ordynacja Pińczowska]] i pałac „Na Mirowie” (nazwa wywodziła się od starszej siedziby Myszkowskich w Mirowie) pełnił funkcję jednej z jej głównych siedzib. W roku 1729 pałac po wymarciu Myszkowskich majątek przeszedł w ręce rodziny Wielopolskich.


== Przebudowy w XIX wieku ==
== Przebudowy w XIX wieku ==

Wersja z 20:50, 1 kwi 2020

Pałac Mirów
Symbol zabytku nr rej. 115/3/57 z 24 stycznia 1957 oraz 979 z 3 lipca 1978[1]
Ilustracja
Pałac od strony zachodniej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Książ Wielki

Adres

ul. Wincentego Witosa 10
32-210 Książ Wielki

Typ budynku

Pałac

Architekt

Santi Gucci

Ukończenie budowy

1585-1595

Pierwszy właściciel

Piotr Myszkowski (biskup)

Położenie na mapie gminy Książ Wielki
Mapa konturowa gminy Książ Wielki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Mirów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac Mirów”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Pałac Mirów”
Położenie na mapie powiatu miechowskiego
Mapa konturowa powiatu miechowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac Mirów”
Ziemia50°26′25,12″N 20°08′57,41″E/50,440311 20,149281
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Mirów – rezydencja Myszkowskich zbudowana w XVI wieku w Książu Wielkim i częściowo nadbudowana w XIX wieku. Obecnie mieszcząca Zespół Szkół im. Wincentego Witosa oraz Zespół Szkół Rolniczych.

Pałac renesansowy

Pałac został zaprojektowany i zbudowany w latach 1585-1595 wg projektu włoskiego architekta Santiego Gucciego na zlecenie biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego oraz jego bratanka i spadkobiercy Piotra Myszkowskiego, późniejszego kasztelana wojnickiego[2]. Pałac zbudowano na planie prostokąta z ryzalitami na osi obu elewacji i bocznymi aneksami mieszczącymi wewnątrz schody. Całe założenie, którego centralną częścią jest pałac oparto na osi wytyczonej na linii wschód-zachód, która biegła w kierunku kościoła augustianów w Książu. Obiekt pałacowy wraz z kaplicą i biblioteką znajdował się na wydłużonym prostokątnym tarasie, zakończonym parą bastionów na zachodnich narożnikach od strony miasta. Na zboczu w kierunku miasta, ukształtowano nieistniejący już geometryczny ogród z układem tarasów. Parter i I piętro zostały ozdobione jednolitą rustyką - taką samą jak na Kaplicy Myszkowskich przy kościele Dominikanów w Krakowie. Obramienia okienne dekorowane są herbem Jastrzębiec, którym posługiwali się Myszkowscy.

Od 1601 roku istniała Ordynacja Pińczowska i pałac „Na Mirowie” (nazwa wywodziła się od starszej siedziby Myszkowskich w Mirowie) pełnił funkcję jednej z jej głównych siedzib. W roku 1729 pałac po wymarciu Myszkowskich majątek przeszedł w ręce rodziny Wielopolskich.

Przebudowy w XIX wieku

Dawniej pałac był zwieńczony dachem ze szczytami, podobnymi do istniejącego do dzisiaj nad pawilonami bocznymi. W 1809 roku doszło do przebudowy na zlecenie Franciszka Wielopolskiego, którą wykonał architekt Józef Lebroni usuwając renesansowe szczyty. W latach 1841-1846 doszło do poważnej zmiany architektonicznej polegającej na nadbudowie centralnego ryzalitu o trzecie piętro w stylu berlińskiego neogotyku[2]. Był to jedyny zrealizowany element przebudowy z projektu opracowanego przez Fryderyka Augusta Stülera[2].

Pałac był zamieszkany do 1945 r. Po 1949 r. został wyremontowany po zniszczeniach wojennych i od tego czasu jest użytkowany na cele szkolne.

Pałac jest jednym z zabytków objętych programem "Szlak Renesansu w Małopolsce", realizowanym przez Stowarzyszenie Willa Decjusza.

  • Wnętrze kaplicy
    Wnętrze kaplicy
  • Kaplica pałacowa
    Kaplica pałacowa


Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 98 [dostęp 2011-06-11].
  2. ↑ a b c zespół pałacowy, Książ Wielki - Zabytek.pl [online], zabytek.pl [dostęp 2020-02-21] (pol.).

Bibliografia

  • Madejski E, Brzezińska W., Madejska-Tkaczyk S., Madejski L., Dzieje Książa Wielkiego do 2004 r., Książ Wielki 2011
  • Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska, Warszawa 2016

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pałac_Mirów_w_Książu_Wielkim&oldid=59275175”