Spółgłoska półotwarta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 21:13, 28 kwi 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.

Ze względu na sposób artykulacji, spółgłoski półotwarte leżą na granicy spółgłosek i samogłosek. Są bowiem niezgłoskotwórczymi odpowiednikami samogłosek, np. [j] jest artykulacyjnie spółgłoskowym odpowiednikiem samogłoski [i].

Spółgłoski półotwarte należą do kontynuantów, czyli do głosek, których wymowę można przedłużać.

Uwaga terminologiczna

Określenia spółgłoski zwarto-otwarte, spółgłoski sonorne, a także sonantyczasem używane jako synonimy terminu spółgłoski półotwarte.

Zobacz też