Stanisław Bałtowski
 kapral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 marca 1988 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
4 Pułk Piechoty Legionów, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Stanisław Bałtowski (ur. 31 stycznia 1915 w Małyszynie[1], zm. 17 marca 1988[2] w Starachowicach) – kapral Wojska Polskiego II RP, członek załogi i obrońca Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte w wojnie obronnej 1939.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Małaszynie, jako syn Andrzeja i Antoniny. Po ukończeniu sześciu klas szkoły powszechnej podjął pracę w tartaku. Mieszkał w Wąchocku. W 1938 powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Przydzielony do 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach, skąd został skierowany na Westerplatte dokąd 4 kwietnia 1939 został w tajemnicy przed Niemcami przetransportowany na Westerplatte[3]. Przydzielony jako działonowy do obsługi moździerzy. 21 maja 1939 został awansowany na kaprala. Przez siedem dni obrony walczył na terenie Składnicy Tranzytowej.
Po kapitulacji Westerplatte był jeńcem Stalagu I A Stablack w Prusach Wschodnich. Pod naciskiem Niemców podjął pracę w fabryce broni w Düsseldorfie. W styczniu 1943 przybył do Starachowic i zaczął pracować w majątku rolnym kierowanym przez Niemców w Pakosławiu. Następnie zatrudnił się w zakładach zbrojeniowych w Starachowicach. W tym czasie zawarł związek małżeński. Po ewakuacji zakładów starachowickich pracował jako tokarz w Watenstadt niedaleko Hanoweru. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie i pobycie w obozie dla ozdrowieńców, przez Szczecin powrócił do Starachowic. Rozpoczął pracę w Fabryce Samochodów Ciężarowych. Na emeryturę przeszedł w 1975. Miał pięcioro dzieci. Należał do PZPR. Pochowany został na cmentarzu komunalnym w Starachowicach na ul Polnej, sektor 27 rząd 9 grób 17[4]. „Znak Pamięci” na grobie umieściła Szkoła Podstawowa nr 12 im. Bohaterów Westerplatte w Kielcach.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Tablica na Westerplatte z nazwiskiem Bałtowskiego[5]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari (1989)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Intersim, Stanisław Bałtowski - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2018-10-14] (pol.).
- ↑ a (ilustr.) i inni, Iłżanie w obronie Westerplatte - Iłża - Regionalny Serwis Informacyjny, aktualności, wywiady i artykuły [online], www.ilza.com.pl [dostęp 2018-10-14] (pol.).
- ↑ Jacek Stachiewicz, Żołnierz z Westerplatte, Nowiny, 1/2 września 1979, nr 197, s. 5
- ↑ http://www.klubszkolwesterplatte.pl/dokumenty/Znak_Pamieci.pdf
- ↑ (OSR) Cmentarze i pomniki wojny obronnej (1939r.) : Gdańsk [online], www.rowery.olsztyn.pl [dostęp 2018-10-14] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Flisowski, Westerplatte, Warszawa, 1978, ISBN 978-83-11-07694-5.