Stanisław Chudzik
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 marca 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii w 6 PP |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Chudzik (ur. 29 marca 1920 w Wojciechowie, zm. 14 kwietnia 1945 nad kanałem Ruppiner) – oficer, uczestnik II wojny światowej w szeregach ludowego Wojska Polskiego. Kawaler orderu Virtuti Militari.
Urodził się w rodzinie chłopskiej, był synem Tomasza Chudzika. Po zakończeniu edukacji na poziomie szkoły powszechnej, pracował w olejarni w Łucku na Zachodniej Ukrainie. W czasie wojny, przebywąjąc pod okupacją niemiecką wstąpił do oddziału samoobrony. Po dotarciu na ziemie polskie oddziałów ludowego Wojska Polskiego, został zmobilizowany i skierowany do 1 Oficerskiej Szkoły Piechoty. Po ukończeniu szkoły, jako oficer w stopniu podporucznika został skierowany do 1 Armii Wojska Polskiego, walczącej w tym czasie z armią niemiecką na Wale Pomorskim. Początkowo dowodził plutonem, a później kompanią w 6 pułku piechoty[1]. Wraz z 6 pp dotarł pod Berlin. Poległ w czasie walk nad kanałem Ruppiner[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie)[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 87.
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 88,89.
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 89.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.