6 Pułk Piechoty (LWP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
6 Pułk Piechoty
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1956

Tradycje
Kontynuacja

6 pułk zmechanizowany

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Paweł Muzolf

Organizacja
Numer

JW 1598[1]

Dyslokacja

Częstochowa[2]

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

2 Warszawska Dywizja Piechoty[2]

6 Pułk Piechoty (6 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany w Sielcach nad Oką na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR z 19 sierpnia 1943, w oparciu o sowiecki etat pułku strzelców gwardii nr 04/501. Wchodził w skład 2 Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego z 1 Armii WP.

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

Koszary pułku w Częstochowie
 Z tym tematem związana jest kategoria: żołnierze 6 Pułku Piechoty (LWP).
Dowódcy pułku
  • ppłk Paweł Muzolf (26 sierpnia 1943 – 10 sierpnia 1944)
  • ppłk Ignacy Garianin (6 sierpnia 1944 – 24 kwietnia 1945)
  • mjr Włodzimierz Knopiński (24 kwietnia 1945 do końca wojny)
  • mjr Czesław Waryszak (15 czerwca 1946 – 26 marca 1948)
Odznaczeni Krzyżami Srebrnymi Orderu Virtuti Militari[3]
  1. ppor. Franciszek Burak
  2. mjr Sergiusz Chlustow
  3. ppor. Stanisław Chudzik
  4. ppor. Lucjan Gurzęda
  5. kpr. Czesław Kolanecki
  6. chor. Kazimierz Nagórski
  7. szer. Alfons Narkielon
  8. szer. Franciszek Narkielon
  9. sierż. Mieczysław Pasierbski
  10. kpt. Włodzimierz Piszkiewicz
  11. chor. Kazimierz Seretny[4]
  12. plut. Stanisław Skowron
  13. st. sierż. Aleksander Strzeszewski
  14. ppor. Adolf Szawara
  15. ppor. Karol Szczęśniak

Skład etatowy[edytuj | edytuj kod]

dowództwo i sztab

  • 3 bataliony piechoty
  • kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
  • baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
  • plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii

Razem:

żołnierzy 2915 (w tym oficerów – 276, podoficerów 872, szeregowców – 1765).

Sprzęt:

162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm

Marsze i działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Od chwili sformowania do zakończenia wojny pułk walczył w składzie 2 Dywizji Piechoty. Najcięższe walki stoczył pod Puławami, na przyczółku pod Warką, na przyczółku żoliborskim w Warszawie, w operacji warszawskiej w styczniu 1945, na Wale Pomorskim pod Żabinem i Żabinkiem, podczas forsowania Odry i nad Kanałem Ruppiner[5].

Pomnik upamiętniający poległych żołnierzy 6 pułku piechoty w okresie lipiec 1944 – maj 1945 znajdujący się w koszarach Zacisze w Częstochowie

Okres służby pokojowej[edytuj | edytuj kod]

Działając w składzie wojsk okupacyjnych pułk stacjonował w Weißwasser/Oberlausitz. Po krótkim pobycie w Niemczech powrócił do kraju i rozpoczął służbę patrolową na granicy polsko–czechosłowackiej. Ochraniał odcinek od Gołuszowic do Paczkowa. Jego sztab stacjonował w Głuchołazach.

Miejsce stacjonowania jednostki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Józef Margules: W szóstym pułku. Warszawa: Biuro Historyczne Wojska Polskiego, 1958.