Stanisław Tłoczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 21:24, 27 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Stanisław Tłoczyński (ur. 4 sierpnia 1881 w Górce, powiat poznański, zm. 21 września 1958 w Gnieźnie), polski dyrygent chórów, kompozytor, ksiądz katolicki.

Był synem Ludwika (nadleśniczego) i Anny z Greckich, wnukiem Maksymiliana Greckiego. Kształcił się w gimnazjach w Poznaniu i Lesznie, studiował teologię w Poznaniu i Gnieźnie, muzykę w Poznaniu (u Edwina Jahnkego i Ludwika Broekerego), Ratyzbonie, Berlinie, Monachium i Beuron. Od marca 1914, po śmierci Ignacego Gorzelniaskiego, pełnił funkcje dyrygenta chóru katedralnego w Gnieźnie (do końca życia). W latach 1916-1958 był profesorem śpiewu w gnieźnieńskim seminarium duchownym. Nosił godność kanonika kolegiaty św. Jerzego w Gnieźnie i kanonika katedry gnieźnieńskiej (od 1946).

Był twórcą kolęd (oraz ich opracowań), przygotował do wydania Śpiewnik kościelny dla archidiecezji gnieźnieńskiej. Został pochowany w katedrze gnieźnieńskiej.

Źródła:

  • Elżbieta Szczawińska, Stanisław Tłoczyński, w: Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1981, ISBN 83-01-02722-3