Stare Ludzicko
53°48′51″N 16°01′56″E/53,814167 16,032222| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
260 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-331[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZSD |
| SIMC |
0310539 |
Położenie na mapie gminy Rąbino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego  | |
| 53°48′51″N 16°01′56″E/53,814167 16,032222[1]
| |
Stare Ludzicko (do 1945 r. niem. Lutzig) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.
Stare Ludzicko to dawna wieś szlachecka z pocz. XVII w. Należała wówczas do dwóch właścicieli: rodu Manteuffel i rodu Glasenapp. Każda z rodzin posiadała 8 włók ziemi. Na przełomie wieków XVII i XVIII dobra należały do czterech rodzin: von Krockow, von Brocke, von Wachholz i von Manteuffel. W 1749 r. figuruje już tylko jeden właściciel Otto von Zastrow. W rękach tej rodziny dobra pozostawały do początku XIX w. Po tym okresie majątek zmieniał siedmiokrotnie właścicieli. W 1820 r. dobra zostały nabyte przez mieszczanina Alberta Baueka. W 1836 r. nowym właścicielem został deputowany powiatu Karl Bruns. Jego spadkobiercy władali majątkiem do końca II wojny światowej[3].
W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129128
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1212 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Andrzej Świrko: Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty. POT, 2005, s. 99. ISBN 83-7263-900-0.
- Siedziba gminy: Rąbino
| Miejscowości gminy |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Jednostki pomocnicze gminy |
|
