Stefan Grzesikiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Grzesikiewicz
Syfon
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 lutego 2017
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

AK Armia Krajowa
Polskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Warszawski Krzyż Powstańczy Krzyż Armii Krajowej Odznaka „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”
Grób Stefana Grzesikiewicza na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Stefan Grzesikiewicz ps. Syfon (ur. 29 maja 1925 w Warszawie, zm. 2 lutego 2017 tamże) – żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski, działacz kombatancki i rzemieślniczy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas wojny pracował w warszawskim hotelu „Metropol”, gdzie został zwerbowany do Armii Krajowej przez swojego kierownika, Józefa Perę. W chwili wybuchu powstania warszawskiego był żołnierzem plutonu 693 Obwodu Praga Armii Krajowej w stopniu strzelca. Początkowo walczył na Grochowie, a następnie - po przeprawie przez Wisłę - na Mokotowie oraz w Śródmieściu (po przejściu kanałami) w szeregach pułków: „Baszta” i „Waligóra” oraz batalionu „Kiliński”. Po upadku powstania trafił do Stalagu IV-B Mühlberg (numer jeniecki 298661). Po wyzwoleniu obozu przez Armię Czerwoną w kwietniu 1945 roku wyruszył na południe Europy, celem zaciągnięcia się do 2 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Dotarłszy na teren dzisiejszych Włoch, wstąpił w szeregi 64 Pomorskiego batalionu piechoty 16 Brygady Piechoty PSZ. Wraz z jednostką został następnie przeniesiony do Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył kurs stolarski. W grudniu 1947 roku powrócił do Polski.
Po wojnie był działaczem środowisk rzemieślniczych, m.in. piastując stanowisko Prezesa Zarządu Izby Rzemieślniczej m. st. Warszawy (1973-1981) oraz Dyrektora Izby Rzemieślniczej m.st. Warszawy (1981-1990), a po przejściu na emeryturę był społecznym Doradcą Prezesa i Dyrektora Mazowieckiej Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości w Warszawie oraz Fundacji Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Warszawie. Uczestniczył we życiu środowisk kombatanckich, pełniąc m.in. funkcję skarbnika Zarządu Głównego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.
Został pochowany na warszawskim cmentarzu Północnym.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za swe zasługi został odznaczony Krzyżami: Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Armii Krajowej, Złotym Medalem im. Jana Kilińskiego (1979) oraz Odznaką „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”. W 2006 roku został również uhonorowany „Szablą Kilińskiego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Damy i Kawalerowie Szabli Kilińskiego. www.zrp.pl. [dostęp 2017-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-22)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]