Stenocranius
Stenocranius | |||
Kastschenko, 1901[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – nornik wąskogłowy (S. gregalis) na ilustracji z 1894 roku | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Stenocranius | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Arvicola arvalis var. slowzowi Poljakov, 1881 (= Mus gregalis Pallas, 1779) | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Stenocranius – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące we Azji[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 98–139 mm, długość ogona 17–39 mm, długość ucha 8–16 mm, długość tylnej stopy 14,6–19 mm; masa ciała 29–70 g[5][4][6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1901 roku rosyjski zoolog Nikołaj Kaszczenko na łamach Jeżegodnika Zoołogiczeskago Impieratorskoj Muzieja Akadiemіi Nauk[1]. Kaszczenko wymienił kilka gatunków – Mus gregalis Pallas, 1779, Arvicola eversmanni Polyakov, 1881 (= Mus gregalis Pallas, 1779), Arvicola raddei Polyakov, 1881, Arvicola arvalis var. Slowzowii Polyakov, 1881 (= Mus gregalis Pallas, 1779) i Microtus tianschanicus Büchner, 1890 (= Mus gregalis Pallas, 1779) – z których gatunkiem typowym jest nornik wąskogłowy (S. gregalis).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Stenocranius (Steneocranius): gr. στηνος stēnos ‘wąski, cienki’; κρανιον kranion ‘czaszka’, od καρα kara, καρατος karatos ‘głowa’[7].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Takson ponownie wyodrębniony z rodzaju Lasiopodomys[5][3]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][5][9]:
- Stenocranius gregalis (Pallas, 1779) – nornik wąskogłowy
- Stenocranius raddei (Poljakov, 1881)
Opisano również gatunki wymarłe z plejstocenu:
- Stenocranius gregaloides (Hinton, 1923)[10] (Wielka Brytania)
- Stenocranius hintoni (Kretzoi, 1941[11] (Węgry)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowa nazwa dla Stenocranius Kastschenko, 1901.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Н.Ө. Кащенкo. Stenocranius и Platycranius два новые подрода еибирскихъ полевокъ. „Ежегодникъ Зоологическаго Императорской Музея Академіи Наукъ”. 6, s. 167, 1901. (ros.).
- ↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Cz. 3: Quinquennale supplementum anno 1904. Berolini: Friedländer, 1904, s. 273. (łac.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 354–356. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 321–322. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b c B. Kryštufek & G. Shenbrot: Voles and Lemmings (Arvicolinae) of the Palaearctic Region. Maribor: University of Maribor Press, 2022, s. 281–288. ISBN 978-961-286-613-6. (ang.).
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 228. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 645, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-04]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ M.A.C. Hinton. Diagnoses of species of Pitymys and Microtus occurring in the Upper Freshwater bed of West Runton, Norfolk. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 12 (70), s. 541, 1923. DOI: 10.1080/00222932308632973. (ang.).
- ↑ M. Kretzoi. Ösemlösmaradványok Betfiáról. „Földtani közlöny”. 71 (7–12), s. 249, 1941. (węg.).