Suszów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suszów
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

tomaszowski

Gmina

Telatyn

Liczba ludności (2021)

136[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-652[4]

Tablice rejestracyjne

LTM

SIMC

0901810[5]

Położenie na mapie gminy Telatyn
Mapa konturowa gminy Telatyn, po prawej znajduje się punkt z opisem „Suszów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Suszów”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Suszów”
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego
Mapa konturowa powiatu tomaszowskiego, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Suszów”
Ziemia50°32′17″N 23°56′24″E/50,538056 23,940000[1]

Suszówwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn[5][6].

Integralne części wsi Suszów[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0901832 Suszów-Osada osada

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Telatyn[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 160 mieszkańców[8].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Nowosiółkach[9].

Części miejscowości[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz więcej w artykule Telatyn (gmina), w sekcji Miejscowości.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś położona historycznie w staropolskim powiecie bełskim, w przeszłości nazywana także Suszno. W 1445 r. wieś należała do Dersława i Falisława Suszeńskich z Suszna. W 1492 roku ówczesny dziedzic Stanisław Suszeński zamienił ją na Błażejów w ziemi sochaczewskiej[10]. W roku 1531 wymieniona jako Susow w registrze poborowym powiatu bełskiego, posiadała wówczas 1¾ łana[11]. Własność Jana Zamoyskiego w roku 1571, oddana do Krzysztofa Siedliskiego. W latach 1575–1596 była w posiadaniu rodu Lipskich herbu Grabie. W roku 1642 wieś stanowiła własność Stefana Komorowskiego herbu Korczak, burgrabiego krakowskiego. Do Komorowskich należała jeszcze w 1750 r. (w tym do Jakuba, kasztelana santockiego)[12] (Herbarz Polski Adam Boniecki – tom XIV).

Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 wieś liczyła 43 domy i 385 mieszkańców[13]. W 1880 roku liczyła 49 domów i 409 mieszkańców, w tym 18 katolików i 4 Żydów.

Spis z r. 1921 (wówczas wieś w gminie Poturzyn) wykazał 72 domy oraz 379 mieszkańców, w tym 12 Żydów i aż 271 Ukraińców. Na przełomie XIX i XX w. istniała we wsi drewniana cerkiew, filialna do parafii Nowosiółki, wybudowana przed 1691 rokiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133826
  2. Wieś Suszów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-02], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-02].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1224 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-09-11].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 2015-08-04 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
  7. Jednostki pomocnicze gminy Telatyn. Urząd Gminy Telatyn. [dostęp 2020-03-06].
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Opis parafii na stronie diecezji
  10. Janeczek 1991 ↓, s. 368.
  11. Jabłonowski 1902 ↓, s. 246.
  12. Suszów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 607.
  13. Tabella 1827 ↓, s. 211 tom II.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]