Szeroka Kopa (Góry Bialskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szeroka Kopa
Ilustracja
Widok z Nowej Bieli
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety Wschodnie
Góry Bialskie

Wysokość

901[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Szeroka Kopa”
Ziemia50°15′57,060″N 16°59′19,925″E/50,265850 16,988868

Szeroka Kopa (G. Krzemień) – wzniesienie o wysokości 901 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, w Górach Bialskich, w Sudetach Wschodnich.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone, w północnej części Gór Bialskich w Sudetach Wschodnich, około 0,8 km, na zachód od południowej granicy małej wioski Bielice i 1,1  km na południowy wschód od wzniesienia Płoska[2].

Fizjografia[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i niewielkim szczycie. Charakteryzujące się wyraźnymi stromymi zboczami podkreślonymi dolinami górskich potoków, nieregularną rzeźbą i urozmaiconym ukształtowaniem[1]. Wzniesienie wyraźnie wydzielają doliny potoków lewych dopływów Białej Lądeckiej: Płacznika od południowego zachodu, bezimiennego potoku od północnego wschodu i Białej Lądeckiej od południowego wschodu. Całe wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Wyrasta na południowo-wschodnim zboczu Płoski. Wzniesienie ma postać wydłużonej kopuły na kierunku (NW-SE), o spłaszczonej powierzchni szczytowej i dość stromo opadających zboczach: wschodnim, południowym i północnym. Zachodnio-północne zbocze wąskim, prawie płaskim pasem grzbietowym minimalnie opada w stronę niewielkiego siodła, przechodząc w zbocze wyższego o 134 m wzniesienia Płoska[1]. Południowo-wschodnim podnóżem równolegle do Białej Lądeckiej prowadzi droga lokalna. Wzniesienie od południowo-zachodniej strony góruje nad miejscowością Bielice. Położenie wzniesienia, kształt i wyraźnie podkreślona część szczytowa czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

Geologia[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie w całości zbudowane ze skał metamorficznych łupków łyszczykowych i gnejsów gierałtowskich[1]. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa niewielkiej grubości warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie[1].

Roślinność[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie w całości porośnięte monokulturowym lasem świerkowym regla dolnego z domieszką drzew liściastych[1].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Wschodnim i północnym zboczem wzniesienia w niewielkiej odległości od szczytu prowadzi szlak turystyczny żółty szlak turystyczny z Bielic do Stronia Śląskiego przez Przełęcz Dział[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 258. ISBN 83-7005-341-6.
  2. Wzniesienie na map cz.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]