Tachion (dron)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tachion
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

ООО Ижмаш — Беспилотные системы

Typ

bezzałogowy statek powietrzny

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

2015

Lata produkcji

2016 – nadal

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik elektryczny

Wymiary
Rozpiętość

2 m

Długość

0,61 m

Masa
Własna

20 kg

Użyteczna

5 kg

Startowa

25 kg

Osiągi
Prędkość maks.

120 km/h

Prędkość przelotowa

65 km/h

Pułap

4000 m

Zasięg

40 km

Długotrwałość lotu

120 min

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Rosja

Tachion (ros. Тахион) – rosyjski dron przeznaczony do bliskiego rozpoznania, użytkowany przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Konstrukcja powstała w zakładach Iżmasz - Systemy Bezpilotowe (ros. ООО Ижмаш — Беспилотные системы) w Iżewsku. Założeniem było opracowanie drona, który mógłby służyć do przeprowadzania zwiadu lotniczego o dowolnej porze dnia z wykonywaniem zdjęć i filmowaniem oraz przekazywania danych w trybie rzeczywistym. Dron miał pozwalać na wykonywanie zadań przy silnym przeciwdziałaniu obrony przeciwlotniczej przeciwnika, w trudnych warunkach atmosferycznych, a także w warunkach skażenia radiologicznego, chemicznego i biologicznego[1].

Prace nad powstaniem nowego drona ruszyły w 2000 r. W 2014 r. Tachion został zaprezentowany podczas konferencji poświęconej 50-leciu Instytutu Problemów Fizyki Chemicznej jako część mobilnego kompleksu z bezzałogowymi statkami powietrznymi[2]. Jesienią 2014 r. został wprowadzony na wyposażenie jednostek bezzałogowych statków powietrznych Wschodniego Okręgu Wojskowego Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej. W 2015 r. dron został przetestowany podczas ćwiczeń wojskowych Południowego Okręgu Wojskowego[3]. Również w 2015 r. opracowano modyfikację drona, w której zastosowano ogniwa paliwowe w miejsce akumulatorów. W tym samym roku Tachion wszedł na uzbrojenie jednostek Centralnego Okręgu Wojskowego, a w 2016 r. w te drony została wyposażona baza wojsk Federacji Rosyjskiej w Armenii. Przeprowadzono ich testy na poligonie w Alagjaz oraz Kamchud[4].

Jednocześnie prowadzono prace nad wprowadzeniem drona do służby w rosyjskiej marynarce. Otrzymały je jednostki stacjonujące w rejonie Morza Kaspijskiego i Morza Białego, planowano wprowadzenie drona do służby w rejonie Wysp Kurylskich. Zastosowano je do prowadzenia rozpoznania dla rosyjskich oddziałów desantowych oraz wykrywania obcych desantów. Dron został również sprawdzony w zakresie wykrywania obiektów nawodnych i podwodnych[5]. W 2018 r. dron został użyty podczas ćwiczeń taktycznych „Bractwo Słowiańskie – 2018” odbywających się w dniach 2–15 listopada pod Belgradem, gdzie ćwiczyły wojska Rosji, Białorusi i Serbii. W 2021 r. drony Tachion zostały wprowadzone na wyposażenie 58. Armii stacjonującej na terenie Osetii Południowej[2].

Aparat jest używany w ramach systemu składającego się z dwóch dronów, naziemnej stacji kontroli oraz katapulty. Każdy z dronów jest obsługiwany przez dwóch operatorów, którzy mogą go przygotować do startu w ciągu dziesięciu minut[6]. Szkolenie personelu naziemnego odbywa się w specjalistycznym ośrodku szkoleniowym Ministerstwa Obrony w Kołomnie pod Moskwą[2].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Dron zbudowany jest w układzie latającego skrzydła z silnikiem elektrycznym napędzającym śmigło ciągnące CAM-CARB-Bl.20x12 produkcji niemieckiej firmy „Aero-Naut”[7]. Na krawędzi spływy znajdują się dodatkowe powierzchnie sterowe. Końcówki skrzydeł można demontować na czas transportu. Do zasilania silnika użyte są ogniwa wodorowe. Start odbywa się z wykorzystaniem katapulty o naciągu gumowym, lądowanie z wykorzystaniem spadochronu. Dron może przenosić wyposażenie rozpoznawcze o masie do 5 kg dostosowane do wykonywanego zadania oraz pory dnia. W jego skład może wchodzić kamera pracującą w zakresie fal widzialnych lub termowizji oraz wyposażenie pozwalające użyć go jako transponder sygnału. Zastosowane rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają pracę drona w szerokim zakresie temperatur (od -30 do +40 °C) oraz przy znacznej prędkości wiatru (do 15 m/s)[6].

Użycie bojowe[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2014 r. pojawiły się doniesienia o zestrzeleniu Tachiona przez wojska ukraińskie[8]. Dron Tachion (numer boczny 141169) ze 138. Samodzielnej Brygady Strzelców Zmotoryzowanych Sił Zbrojnych Rosji został zniszczony przez wojska ukraińskie 14 grudnia 2014 r. w obwodzie ługańskim, na południowy zachód od wsi Muratow[9].

Dron Tachion został wykorzystany również podczas agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę w 2022 r. Jeden z dronów został przejęty w nienaruszonym stanie przez Siły Zbrojne Ukrainy[10].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kalashnikov Takhion (Tachyon). Military Factory. [dostęp 2022-05-22]. (ang.).
  2. a b c БЕСПИЛОТНЫЙ ЛЕТАТЕЛЬНЫЙ АППАРАТ «ТАХИОН» UNMANNED AERIAL VEHICLE «TACHYON». ОРУЖИЕ ОТЕЧЕСТВА. [dostęp 2022-05-22]. (ros.).
  3. Мотострелки ЮВО учатся применять беспилотные летательные аппараты. Министерство обороны Российской Федерации (Минобороны России). [dostęp 2022-05-22]. (ros.).
  4. На российской военной базе в Армении осваивают современные беспилотные летательные аппараты «Тахион». Министерство обороны Российской Федерации (Минобороны России). [dostęp 2022-05-22]. (ros.).
  5. На Северном флоте проходят испытания БПЛА для борьбы с подводными диверсантами. Министерство обороны Российской Федерации (Минобороны России). [dostęp 2022-05-22]. (ros.).
  6. a b Small unmanned aerial vehicle „Tachyon”. Top War. [dostęp 2022-05-21]. (ang.).
  7. Niemiecki napęd rosyjskich dronów w Donbasie. Sankcje UE wobec technologii podwójnego zastosowania [Komentarz]. Defence24. [dostęp 2022-05-21]. (pol.).
  8. Украинский пулеметчик сбил российский беспилотник: „Кому-то это спасло жизнь”.. Цензор.НЕТ. [dostęp 2022-05-22]. (ros.).
  9. Russian soldiers who lost Takhion drone in Donbas have been identified. Inform Napalm. [dostęp 2022-05-22]. (ang.).
  10. Wielka wojna na drony. Rosyjski UAV Tachyon wpadł w ręce Ukraińców. geekweek. [dostęp 2022-05-21]. (pol.).