Tadeusz Sułowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Tadeusz Jan Sułowski (ur. 28 października 1874 w Warszawie, zm. 16 lipca 1952)[1] – polski inżynier elektryk, przedsiębiorca, wieloletni dyrektor zarządzający koncernu Siła i Światło[2][3], działającego w Polsce w latach 1918–1947. Była to pierwsza spółka w odrodzonej w 1918 roku Polsce, członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku[4].
W okresie I wojny światowej był jednym ze współzałożycieli Głównego Komitetu Obywatelskiego w Łodzi w sierpniu 1914 roku i II wiceprzewodniczącym jego prezydium do rozwiązania z dniem 1 lipca 1915 roku[5][6][7][8]. W wyborach do Rady Miejskiej w Łodzi, przeprowadzonych w styczniu 1917, uzyskał mandat radnego, startując z listy Polskiego Komitetu Wyborczego[8][9].
Przed 1918 rokiem przez wiele lat był dyrektorem łódzkiej filii spółki Polski Siemens[10], działającego na terenie Królestwa Polskiego oddziału koncernu Siemens. W 1918 był jednym ze współzałożycieli koncernu Siła i Światło, przez wiele lat był również jego dyrektorem[10]. Jako przedstawiciel koncernu wszedł w skład członków założycieli spółki Polskie Radio, pierwszego stałego nadawcy radiowego w Polsce. Wraz z nim rozgłośnię zakładali Leopold Skulski, Zygmunt Chamiec, Bolesław Chełmicki, Władysław Heller i Piotr Drzewiecki. Po wycofaniu się koncernu z działalności w Polskim Radiu pozostał związany z nim jako wieloletni członek Rady Zarządzającej[3].
W okresie okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej Sułowski działał w dowództwie ZWZ (od 1942 – Armia Krajowa). Po 1945 prowadził w latach 1945-1949 wraz z żoną w Zakopanem punkt przerzutowy członków AK do Czechosłowacji[11]. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (pod murem ul. Tatarskiej, grób 140/141)[12].
Dziadek Andrzeja Sułowskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Jan Sułowski ze Skołyszyna h. Strzemię [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2016-08-09].
- ↑ Siła i Światło - historia rynku kapitałowego [online] [dostęp 2016-08-09].
- ↑ a b Maciej Kwiatkowski, Pierwsze kroki Polskiego Radia, „Zeszyty prasoznawcze”, 9 (2), Kraków 1968, s. 91-102 (pol.).
- ↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
- ↑ Mieczysław Hertz: Łódź w czasie Wielkiej Wojny. T. I: Łódź w czasie Wielkiej Wojny. Łódź: Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Łodzi / Izba Przemysłowo-Handlowa w Łodzi, 1933, s. 9 (PDF – 19), seria: Materjały do dziejów Łodzi i ziem województwa łódzkiego. [dostęp 2022-01-04].
- ↑ Mieczysław Hertz: Łódź podczas Wielkiej Wojny. W: Małgorzata Danowska (red.): Bezbronne miasto. Łódź 1914–1918. Wyd. pierwsze. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński. Narodowe Centrum Kultury, 2014, s. 31. ISBN 978-83-927666-1-2, ISBN 978-83-7982-029-0. [Wskazany rozdział jest reedycją (pod nieznacznie zmienionym tytułem i z uwspółcześnioną pisownią) publikacji wydanej pierwotnie w 1933 roku].
- ↑ Paweł Spodenkiewicz: Obywatele. W: Małgorzata Danowska (red.): Bezbronne miasto. Łódź 1914–1918. Wyd. pierwsze. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński. Narodowe Centrum Kultury, 2014, s. 14. ISBN 978-83-927666-1-2, ISBN 978-83-7982-029-0.
- ↑ a b Aneta Stawiszyńska: Łódź w latach I wojny światowej. Wyd. I. Oświęcim: Wydawnictwo „Napoleon V”, 2016, s. 26, 673. ISBN 978-83-65495-27-3.
- ↑ Antoni Goerne. Wybory do Rady Miejskiej w Łodzi w Styczniu 1917 r.. „Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919”. Rok pierwszy, s. 81 (PDF – 83), luty 1919. Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi (oprac.). Łódź: Nakładem Magistratu m. Łodzi. [dostęp 2022-01-04].
- ↑ a b Maciej Józef Kwiatkowski, "Tu Polskie Radio Warszawa", Państwowy Instytut Wydawniczy, 1980, s. 82, ISBN 978-83-06-00190-7 [dostęp 2017-02-22] (pol.).
- ↑ Jan Osko, Andrzej Sulowski, Tadeusz Sulowski. Pionier Polskiej gospodarki 1918-1939, Toronto: SFP Publishing, 2015.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: SUŁOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-28].