Teiko Kiwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teiko Kiwa
ilustracja
Imię i nazwisko

Laetitia Klingen
Rawita-Proszowska

Pseudonim

Teiko Kiwa

Data i miejsce urodzenia

1902
Jokohama

Data i miejsce śmierci

1983
Nicea

Typ głosu

sopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Teiko Kiwa (jap. 喜波貞子 Kiwa Teiko), właśc. Laetitia Jacoba Wilhelmina Klingen Rawita-Proszowska (ur. w 1902 w Jokohamie, zm. w 1983 w Nicei) – japońska śpiewaczka-sopranistka (primadonna)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Japonki i holenderskiego chemika Hermanusa Klingena. Z Japonii wyjechała w wieku lat 17, aby studiować w Mediolanie i nigdy nie wróciła do ojczyzny. W wieku 20 lat zadebiutowała w Teatro Nacional de São Carlos w Lizbonie w roli Madamy Butterfly, która stała się jej głównym wcieleniem operowym. Występowała w licznych teatrach operowych na całym świecie, w tym także w Warszawie, na osobiste zaproszenie marszałka Józefa Piłsudskiego. Ze względu na barwę głosu określano ją jako "japońską Eleonorę Duse". Wyszła za mąż za polskiego śpiewaka-tenora Czesława Rawitę-Proszowskiego, aktywnego antyfaszystę i ze względu na niego nie mogła zrealizować swojego pragnienia powrotu do Japonii, wówczas kraju faszystowskiego. II wojna światowa była końcem kariery Kiwy, która straciła głos i musiała zrezygnować z występów. Kiwa przeniosła się do Nicei, gdzie była nauczycielką śpiewu. Tam zmarła w biedzie i w zapomnieniu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Alfred F. Majewicz: JAPONICA W ARCHIWALIACH PO BRONISŁAWIE PIŁSUDSKIM. Kraków: Rocznik Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie. Rok LXI, 2016, s. 175-176. ISSN 0079-3140.