Theodore Eisfeld
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | |
Theodore Eisfeld (ur. 11 kwietnia 1816 w Wolfenbüttel, zm. 2 lub 16 września 1882 w Wiesbaden)[1] – niemiecki dyrygent, skrzypek i kompozytor, aktywny w USA.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował grę na skrzypcach u Karla Müllera w Brunszwiku oraz kompozycję u Carla Gottlieba Reissigera w Dreźnie[1][2], a także u Gioacchino Rossiniego w Bolonii[1]. W latach 1839–1843 był kapelmistrzem teatru dworskiego w Wiesbaden[1]. W 1848 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie w sezonie 1849/1850 dyrygował trzema koncertami Filharmonii Nowojorskiej. W 1852 został pierwszym dyrygentem tej filharmonii oraz jej dyrektorem muzycznym; pełnił te funkcje do 1865, dzieląc je w niektórych latach z Carlem Bergmannem[1][3]. Prowadził także New York Harmonic Society, a w latach 1857–1866 Brooklyn Philharmonic Society[1].
Był pionierem w zakresie publicznego prezentowania muzyki kameralnej. W latach 1849–1850 występował jako skrzypek w serii koncertów kameralnych organizowanych dla nowojorskich subskrybentów. Następnie założył własny kwartet, który dawał publiczne koncerty w latach 1851–1859. Zespół wykonywał utwory Haydna, Mozarta, Beethovena, Mendelssohna i Spohra, które choć konserwatywne, często były szerzej nieznane amerykańskiej publiczności[1][2].
Działał również jako kompozytor. Jego utwory cieszyły się powodzeniem i były wykonywane podczas nowojorskich koncertów filharmonicznych, m.in. Élégie cantabile na kornet, Variations de Bravura na sopran, Scena Italiana di Concerto na baryton i Concertino na klarnet[1].
W 1858 Eisfeld był jednym z nielicznych pasażerów uratowanych z parowca „Austria”, który spłonął na środku Atlantyku podczas rejsu z Niemiec do USA; 471 osób straciło wtedy życie[1][2][3]. Ta katastrofa odbiła się na zdrowiu psychicznym Eisfelda[1], jednak przezwyciężając traumę kontynuował w następnych latach swoją aktywność zawodową. Dopiero w 1866 przeszedł na emeryturę i przeniósł się na stałe do Wiesbaden[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Howard Shanet, Eisfeld, Theodor(e), Oxford Music Online. Grove Music Online, 24 lutego 2010, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.A2085070, via Oxford University Press [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ a b c Frédéric Louis Ritter, Music in America, Nowy Jork: Charles Scribner’s Sons, 1884, s. 275-278, Google Books (ang.).
- ↑ a b c Theodore Eisfeld [online], New York Philharmonic (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Theodore Eisfeld – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project