Andowiak długoogonowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Thomasomys ischyrus)
Andowiak długoogonowy
Thomasomys ischyrus[1]
Osgood, 1914
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Thomasomyini

Rodzaj

andowiak

Gatunek

andowiak długoogonowy

Synonimy
  • Thomasomys cinereus ischyrus Osgood, 1914[2]
  • Thomasomys ischyurus[a]: Cabrera, 1961[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Andowiak długoogonowy[5] (Thomasomys ischyrus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Andowiak długoogonowy występuje na wschodnich zboczach Andów w północnym i środkowym Peru[6].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1914 roku amerykański teriolog Wilfred Hudson Osgood nadając mu nazwę Thomasomys cinereus ischyrus[2]. Holotyp pochodził z Tambo Almirante, 65 km na wschód od Chachapoyas, w pobliżu Uchco, w regionie Amazonas, w Peru[7].

Południowa populacja T. ischyrus z Cordillera de Carpish, w regionie Huánuco jest rozproszona i może reprezentować nieopisany gatunek[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[8].
  • ischyrus: gr. ισχυρος iskhuros „mocny, silny”[9]; ουρα oura „ogon”[10].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 132–138 mm, długość ogona 151 mm, długość ucha 23 mm, długość tylnej stopy 30–31 mm; brak danych dotyczących masy ciała[11].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje lasy górskie na wysokości 3000 do 3350 m n.p.m.[4]. Jest gryzoniem naziemnym[4].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Mogą być lokalnie powszechne. Jest ich coraz mniej[4].

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska, i rolnictwo[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Thomasomys ischyrus Osgood, 1914

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Thomasomys ischyrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b W.H. Osgood. Mammals of an expedition across northern Peru. „Publication. Field Museum of Natural History”. Zoological Series. 10 (12), s. 162, 1914. (ang.). 
  3. Á. Cabrera. Catálogo de los mamíferos de America del Sur. „Revista del Museo Argentino de las Ciencias Naturales”. 4 (2), s. 430, 1961. (hiszp.). 
  4. a b c d e V. Pacheco & C. Barriga, Thomasomys ischyrus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
  5. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys ischyrus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.). 
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 114.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 247.
  11. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 498–499. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]