Trzęsiogon białobrzuchy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzęsiogon białobrzuchy
Cinclodes palliatus[1]
(Tschudi, 1844)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

garncarzowate

Podrodzina

garncarze

Rodzaj

Cinclodes

Gatunek

trzęsiogon białobrzuchy

Synonimy
  • Cillurus palliatus Tschudi, 1844[2]
  • Cinclodes pallidus[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Trzęsiogon białobrzuchy[5] (Cinclodes palliatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny garncarzowatych (Furnariidae). Endemit Peru. Gatunek monotypowy[2][6], krytycznie zagrożony wyginięciem.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała około 24 cm. Upierzenie biało-rude. Jasnobrązowawoszara głowa i twarz z czarnym kantarkiem i ciemnymi pokrywami usznymi. Brązowawo-rudy grzbiet ciała. Czarniawe skrzydła z widocznym szerokim, białym pasem. Ogon czarniawy. Biały spód ciała. Ciemne nogi i dziób[7].

Występowanie i środowisko[edytuj | edytuj kod]

Trzęsiogon białobrzuchy występuje w wysokich Andach w środkowo-zachodnim Peru (regiony Junín i Lima; dawniej także Huancavelica, ale podczas szczegółowych badań w terenie w 2009 ptaków w tym regionie nie stwierdzono). Spotykany od wysokości około 4430 m n.p.m. do linii śniegu na około 5000 m n.p.m. Gatunek ten ma bardzo specyficzne wymagania siedliskowe: zamieszkuje bogate w minerały, dobrze nawodnione torfowiska z roślinami poduszkowymi (np. z rodzaju Distichia), ze skalistymi wychodniami i kamienistymi zboczami w pobliżu, często poniżej lodowców[4][7].

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Ptaki te są zwykle widywane w parach lub małych grupach po 3–4 osobniki, maksymalnie 6–7, rzadko do 12 osobników. Podczas żerowania sondują roślinność w poszukiwaniu robaków, małych żab i owadów[7].

Szczegóły dotyczące rozrodu nie są dobrze znane. Wiadomo, że gniazdo jest umieszczone w szczelinie lub pod skałami; gniazda znajdowano w listopadzie, a pisklęta w grudniu i styczniu[7].

Status[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN trzęsiogon białobrzuchy od 2010 klasyfikowany jest jako gatunek krytycznie zagrożony (CR, Critically Endangered); wcześniej, od 2004 uznawany był za gatunek zagrożony (EN, Endangered), a od 1994 jako gatunek narażony (VU, Vulnerable). Populacja trzęsiogona białobrzuchego jest szacowana na około 50–249 dorosłych osobników. Szacuje się, że populacja systematycznie maleje z powodu zawężania się i zanikania jego naturalnego siedliska[4][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cinclodes palliatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b White-bellied Cinclodes (Cinclodes palliatus). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2021-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  3. Denis Lepage: White-bellied Cinclodes Cinclodes palliatus (von Tschudi, 1844). Avibase. [dostęp 2021-03-30]. (ang.).
  4. a b c BirdLife International, Cinclodes palliatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2016 [dostęp 2021-01-22] (ang.).
  5. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Furnariinae Gray,GR, 1840 - garncarze (wersja: 2021-01-03). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-30].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ovenbirds, woodcreepers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-30]. (ang.).
  7. a b c d e Species factsheet: Cinclodes palliatus. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]