Twardzioszek ochrowy
,_to_serve_as_an_atlas_to_the_%22Handbook_of_British_Fungi%22_(Pl._205)_(6056204650).jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
twardzioszek ochrowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Marasmius collinus (Scop.) Singer Lloydia 5: 126 (1942) | |
Twardzioszek ochrowy (Marasmius collinus (Scop.) Singer) – gatunek grzybów należący do rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Marasmius, Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go Joannes Antonius Scopoli w 1772 r. nadając mu nazwę Agaricus scopolius. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Rolf Singer w 1942 r.[1]
- Agaricus collinus Scop. 1772
- Collybia collina (Scop.) P. Kumm. 1871
- Gymnopus collinus (Scop.) Gray 1821
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 2–5 cm, początkowo wypukły, potem prawie płaski z wyraźnym garbkiem. Powierzchnia gładka, jednolicie brudnobiała, jasnobrązowa lub cielista[4].
Prawie wolne, cienkie, dość gęste, tej samej barwy co kapelusz[4].
Długość do 11 cm, cienki, prawie biały, z wełnistą grzybnią przy podstawie. Podczas próby skręcenia ulega złamaniu[4].
Cienki, białawy o nieprzyjemnym zapachu i podobnym smaku[4].
Biały[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
W. Wojewoda w zestawieniu grzybów wielkoowocnikowych Polski przytacza tylko 3 stanowiska z uwagą, że jego rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane[3].
Saprotrof. Siedlisko: otwarte przestrzenie, łąki, pastwiska, pobocza dróg, porośnięte zielenią. Owocniki od lata do jesieni[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Jadalny twardzioszek przydrożny (Marasmius oreades) pod względem kształtu, rozmiaru, siedliska i pory tworzenia owocników jest podobny, ale jego kolor jest znacznie bardziej blady. Ma też grube i rzadsze blaszki, a trzon jest bardziej elastyczny (wytrzymuje skręcenie do 1,5 obrotu). Ma też przyjemny zapach. Twardzioszek białawoliliowy (Marasmius wynnei) nie rośnie w trawie, lecz pod bukami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-02-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-02-12] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Species Fungorum [online] [dostęp 2021-02-12] (ang.).