Twierdzenie Bourbakiego-Witta o punkcie stałym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twierdzenie Bourbakiego-Witta o punkcie stałym – twierdzenie teorii porządków mówiące, że jeżeli jest zbiorem częściowo uporządkowanym w którym każdy łańcuch ma kres górny, to każda funkcja spełniająca warunek

dla każdego

ma punkt stały, to znaczy istnieje taki element w zbiorze że

Korzystając z twierdzenia Bourbakiego-Witta (i aksjomatu wyboru), można udowodnić twierdzenie Hausdorffa o łańcuchu maksymalnym i lemat Kuratowskiego-Zorna. Twierdzenie to udowodnili niezależnie Nicolas Bourbaki[1] i Ernst Witt[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nicolas Bourbaki. Sur le théorème de Zorn. „Archiv der Mathematik”. 2:6, s. 434–437, 1949. 
  2. Ernst Witt. Beweisstudien zum Satz von M. Zorn. „Mathematische Nachrichten”. 4, s. 434–438, 1951. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]