Uładzimir Warasznin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uładzimir Warasznin
Уладзімір Мікалаевіч Варашнін
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1937
Orzeł

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji
Okres

od 27 listopada 1996
do 16 listopada 2004

Poprzednik

stanowisko utworzone

Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2000
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)

Przynależność polityczna

bezpartyjny, frakcja „Zgoda”

Następca

wybory nie odbyły się

Odznaczenia
Order Za Służbę Ojczyźnie II stopnia (Białoruś) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR)

Uładzimir Mikałajewicz Warasznin (biał. Уладзімір Мікалаевіч Варашнін[a], ros. Владимир Николаевич Ворошнин, Władimir Nikołajewicz Worosznin; ur. 27 kwietnia 1937 w Orle) – radziecki wojskowy służący w Marynarce Wojennej ZSRR i białoruski polityk; deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2004 deputowany do Izby Reprezentantów Republiki Białorusi I i II kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 kwietnia 1937 roku w mieście Orzeł, w obwodzie orłowskim Rosyjskiej FSRR, ZSRR. W 1961 roku ukończył Leningradzką Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej im. Frunzego[1], uzyskując wykształcenie oficera-minera-torpedysty okrętu podwodnego[2]. W latach 1980–1982 był słuchaczem Leningradzkiej Akademii Marynarki Wojennej[1]. Służył w Marynarce Wojennej ZSRR. W latach 1961–1966 był dowódcą jednostki bojowej we Flocie Bałtyckiej. W latach 1966–1980 był kolejno: zastępcą, starszym zastępcą i dowódcą atomowego okrętu podwodnego we Flocie Północnej. W latach 1982–1985 pełnił funkcję szefa sztabu zgrupowania atomowych okrętów podwodnych w Murmańsku[1]. Pracował jako starszy wykładowca centrum szkoleniowego Marynarki Wojennej ZSRR, szef Mińskiego Obwodowego Klubu Sportowo-Technicznego DOSAAF[2]. Od 1994 roku był prezesem białoruskiej spółki „Biełnieftiegaz”[1], a następnie doradcą dyrektora generalnego spółki „Bielintiernieft’”[2]. W 1995 roku pełnił funkcję dyrektora generalnego zamkniętej spółki akcyjnej „Intermarkiet”[3].

Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Wilejskiego Miejskiego Okręgu Wyborczego Nr 185[3]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[4]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Bezpieczeństwa Narodowego, Obrony i Walki z Przestępczością[5]. Był bezpartyjny[3], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 21 czerwca był członkiem delegacji Rady do Zgromadzenia Parlamentarnego Stowarzyszenia Białorusi i Rosji[6]. Poparł dokonaną przez prezydenta kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[7]. Wchodził w niej w skład Komisji ds. Bezpieczeństwa Narodowego[1]. W 2000 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z Buda-Koszelewskiego Okręgu Wyborczego Nr 40. Był w niej członkiem Stałej Komisji Izby Reprezentantów ds. Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej, Dzieci i Młodzieży. Wchodził w skład grupy deputackiej „Deputowany ludowy”[2]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów II kadencji zakończyła się 16 listopada 2004 roku.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Uładzimir Warasznin jest żonaty, ma syna i córkę[2]. W 1995 roku mieszkał w Mińsku[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Мікалаевіч Варашнін (czyt. Uładzimier Mikałajewicz Warasznin).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Kto…, s. 287
  2. a b c d e f Ворошнин Владимир Николаевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2019-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)]. (ros.).
  3. a b c d Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
  4. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  5. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №28-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
  6. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1996 г. №391-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-06-21. [dostęp 2019-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-23)]. (ros.).
  7. А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.