USS Cavalla (SSN-684)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Cavalla (SSN-684)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

Sturgeon

Projekt

SCB-300.65

Historia
Stocznia

Electric Boat

Położenie stępki

4 czerwca 1970

Wodowanie

19 lutego 1972

 US Navy
Wejście do służby

9 lutego 1973

Wycofanie ze służby

30 marca 1998

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


4460 długich ton
4960 długich ton

Długość

92,1 metra

Szerokość

9,65 metra

Zanurzenie testowe

400 metrów

Zanurzenie maksymalne

+/- 680 metrów

Rodzaj kadłuba

jednokadłubowy

Materiał kadłuba

HY-80

Napęd
1 reaktor PWR S5W, 2 turbiny parowe (15000 KM), 1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


15 węzłów
25 węzłów

Sensory
radary: BPS-14
sonary: BQQ-5, antena holowana TB-16
EW: WLQ-4(V), WLR-4(V) bądź WLR-9
Uzbrojenie
Sub Harpoon / SUBROC, 23 torpedy Mk. 48 ADCAP
minotorpedy Mk. 60 Captor, miny Mk.57
Wyrzutnie torpedowe

4 x 533 mm (śródokręcie)

Załoga

99 oficerów i marynarzy

USS Cavalla (SSN-684)amerykański okręt podwodny typu Sturgeon, drugi okręt US Navy noszący nazwę "Cavalla" (zwyczajowa nazwa odmiany makreli "Scomberomorus cavalla" - makrela kawalla). Motto okrętu to "Any Mission, Any Time".

Kontrakt na budowę SSN-684 został przyznany stoczni Electric Boat z General Dynamics 24 lipca 1968, a jego stępkę położono 4 czerwca 1970. Został zwodowany 19 lutego 1972, matką chrzestną była pani Melvin Price. Okręt wszedł do służby 9 lutego 1973, dowódcą został Commander Bruce DeMars. W połowie lat 80. "Cavalla" przepłynęła do bazy okrętów podwodnych w Pearl Harbor, gdzie miała mieć swój port macierzysty. Służył tam w składzie SUBRON ONE (Submarine Squadron One), który z kolei był częścią COMSUBPAC (Commander, Submarines Pacific Fleet). Okręt operował na terenie całego globu: na oceanach Atlantyckim, Pacyficznym, Indyjskim i Arktycznym.

"Cavalla" był okrętem unikatowym wśród siostrzanych jednostek. Był pierwszym okrętem podwodnym mogącym wykonywać operacje DDS (Dry Deck Shelter) w 1983. Przymocowany do tylnej części okrętu, zbiornik pozwalał personelowi na opuszczenie jednostki, gdy ta znajdowała się w zanurzeniu. W 1995 okręt przepłynął na Atlantyk by uczestniczyć w programie badawczym SCICEX. W końcu w 1996 SSN-684 uczestniczył w pierwszych połączonych amerykańsko-japońskich misjach DSRV (Deep Submergence Rescue Vehicle).

Cavalla został wycofany ze służby 30 marca 1998 i tego samego dnia skreślony z listy okrętów. Jednostka przeszła przez ’’Nuclear Powered Ship and Submarine Recycling Program’’ w Bremerton i 17 listopada 2000 uznano, że przestała istnieć.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 390-391. ISBN 1-8510-9563-2.