USS Cochino (SS-345)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Cochino (SS-345)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

Balao

Historia
Stocznia

Electric Boat

Początek budowy

13 kwietnia 1944

Wodowanie

20 kwietnia 1945

 US Navy
Wejście do służby

25 sierpnia 1945

Zatonął

29 sierpnia 1949

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1550 ton
2479 ton

Długość

94 metry

Szerokość

8,33 metra

Zanurzenie

122 metry

Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17 węzłów
14,5 węzła

Zasięg

na powierzchni: 11 800 Mm @ 10 węzłów
w zanurzeniu: 100 Mm @ 3 węzły

Sensory
radary:
•   SD (obserwacji przestrzeni powietrznej);
•   SJ (obserwacji powierzchni);
•   ST (radar peryskopowy)
ELINT
sonary: JP; JK/QC; QB
Uzbrojenie
24 torpedy Mk. XIV
1 działo 127 mm i działo przeciwlotnicze
2 karabiny maszynowe

USS Cochino (SS-345)amerykański okręt podwodny typu Balao, który po zakończeniu wojny został zmodernizowany do standardu GUPPY III. Pierwszy okręt podwodny który w czasie zimnej wojny prowadził rozpoznanie w pobliżu brzegów Związku Radzieckiego. Okręt zatonął 29 sierpnia 1949 roku, na skutek eksplozji akumulatorów niedaleko Norwegii, podczas operacji na wodach arktycznych celem obserwacji spodziewanej radzieckiej próby atomowej. Dzięki pomocy udzielonej przez towarzyszący mu inny okręt podwodny - USS „Tusk” (SS-426) - zdołano uratować niemal całą załogę. Śmierć poniósł jeden pracownik cywilny, sześciu marynarzy zostało uznanych za zaginionych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman Friedman: U.S. Submarines Through 1945: An Illustrated Design History. US Naval Institute Press, January 1995. ISBN 1-55750-263-3.
  • Norman Friedman, James L. Christley: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Naval Institute Press. ISBN 1-55750-260-9.
  • Sontag Sherry, Drew Christopher, Drew Annette: Blind Man's Bluff; The Untold Story of American Submarine Espionage. New York: Public Affairs, 1998, s. 1-25. ISBN 1-891620-08-8.