USS Halfbeak (SS-352)
 Halfbeak (SS-352) w podróży w 1967 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
6 lipca 1944[1] |
| Wodowanie |
19 lutego 1946[1] |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
22 lipca 1946[1] |
| Wycofanie ze służby |
1 lipca 1971 |
| Los okrętu |
sprzedany na złom 13 czerwca 1972[1] |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1,526 (long) ton (1550 ton) na powierzchni |
| Długość |
95 metrów[1] |
| Szerokość |
8,3 metra[1] |
| Zanurzenie |
5,1 metra[1] |
| Napęd | |
| 4 × General Motors Model 16 V16 silniki diesla, całkowita moc 5.400 koni mechanicznych (4.0 MW) 4 silniki elektryczne × General Electric, całkowita moc 2,740 bhp (2.0 MW) dwie śruby[1] | |
| Prędkość |
20,25 węzłów (37 km/h) na powierzchni |
| Zasięg |
11,000 nm (20,000 km) na powierzchni przy prędkości 10 węzłów (19 km/h)[2] |
| Uzbrojenie | |
| 10 wyrzutni torpedowych × 21 in (533 mm) (sześć na dziobie, cztery na rufie) 24 torpedy 1 × 127 mm/25 kalibrów cztery karabiny maszynowe | |
| Załoga |
6 oficerów |
USS Halfbeak (SS-352) – amerykański okręt podwodny typu Balao, noszący nazwę od ryby z rodziny półdziobnicowatych, występującej w ciepłych morzach.
"Halfbeak" został zwodowany 19 lutego 1946 w stoczni Electric Boat Co. w Groton. Matką chrzestną była pani William Craig. Okręt wszedł do służby 22 lipca 1946, z komandorem porucznikiem Evanem T. Shepardem jako dowódcą.
Po dziewiczym rejsie po Morzu Karaibskim i wzdłuż wybrzeża Ameryki Łacińskiej do strefy Kanału Panamskiego, Ekwadoru i Kolumbii "Halfbeak" spędził następne 3 lata na szkoleniach i ćwiczeniach floty przeprowadzanych w pobliżu jego bazy w New London. Okręt wchodził w skład 8 Dywizjonu Okrętów Podwodnych. Wszedł do stoczni Portsmouth Naval Shipyard 12 września 1949 i został przerobiony w ramach programu GUPPY do standardu GUPPY II. Wyposażono go w chrapy, co umożliwiało mu pozostawanie zanurzonym przez długi okres, oraz w znaczący sposób zwiększono opływowość nadbudówki. Okręt opuścił Portsmouth 13 stycznia 1950 i udał się do New London na przydział do Research and Development Group. Podczas przeprowadzania testów ze specjalnym podwodnym wyposażeniem dźwiękowym odbył podróż na wody angielskie oraz operował w pobliżu wyspy Jan Mayen zimą 1951.
"Halfbeak" był zaangażowany w dalsze ćwiczenia na Karaibach do 10 listopada 1954, kiedy udał się na swój pierwszy rejs po Morzu Śródziemnym. Odwiedził Gibraltar, Neapol, Marsylię, Lizbonę i Walencję, po czym wrócił do New London 2 lutego 1955. Podobna podróż w 1956 została przerwana przez kryzys sueski i "Halfbeak" pozostał na wschodnim obszarze morza, gdzie operował w ramach 6 Floty do stycznia 1957, pomagając utrzymać pokój w tym rejonie.
Rozkazem dowództwa popłynął 28 lipca 1958 do Arktyki, gdzie wraz z nuklearnym okrętem podwodnym USS "Skate" (SSN-578) operował pod i w pobliżu polarnego paku lodowego, gdzie zbierał informacje w związku z Międzynarodowym Rokiem Geofizycznym. Podczas tych operacji "Skate" przepłynął pod arktycznym pakiem lodowym, osiągając Biegun Północny 11 sierpnia, a następnie opływał ten rejon, ponownie docierając do Bieguna sześć dni później.
Lokalne operacje i ćwiczenia, głównie manewry okrętów podwodnych i floty na Karaibach, ale także manewry NATO, zajmowały czas "Halfbeak" do 1963, kiedy podjął się roli testowania i oceny sonaru i innych urządzeń dźwiękowych w pobliżu New London.
"Halfbeak" został odznaczony odznaką Battle Efficiency "E" za rok 1966 i 1967 i utrzymał "E" dla 102 Dywizji Podwodnej w roku 1968. Okręt został wycofany ze służby i skreślony z Rejestru Morskiego 1 lipca 1971. Został sprzedany na złom 13 lipca 1972.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.