USS Threadfin (SS-410)
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
18 marca 1944 |
| Wodowanie |
26 czerwca 1944 |
 US Navy
| |
| Nazwa |
USS „Threadfin” (SS-410) |
| Wejście do służby |
30 sierpnia 1944 |
| Wycofanie ze służby |
1972 |
 Turecka Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
TGC „I. İnönü” (S 346) |
| Wejście do służby |
1972 |
| Wycofanie ze służby |
1998 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
na powierzchni: 1500 t |
| Długość |
95,00 m |
| Szerokość |
8,30 m |
USS Threadfin (SS-410), następnie TGC I. İnönü – zbudowany w stoczni Portsmouth Naval Shipyard okręt podwodny US Navy typu Balao, który koło cieśniny Bungo wykrył japoński zespół uderzeniowy w składzie „Yamato”, „Yahagi” i 8 niszczycieli, podczas operacji Ten-gō w 1945 roku. Załoga okrętu nadała meldunek do adm. Mitschera, który wydał swoim 16 lotniskowcom rozkaz zaatakowania zespołu japońskiego. W ataku wzięło udział ok. 300 samolotów. Jak inne jednostki swojego typu, Threadfin został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: 1995. ISBN 978-1-55750-263-6.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.