USS Osage (1863)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Osage
Ilustracja
Klasa

monitor rzeczny

Historia
Stocznia

Union Iron Works w Carondelet

Początek budowy

1862

 US Navy
Nazwa

Osage

Wejście do służby

10 lipca 1863

Zatopiony

29 marca 1865

Los okrętu

wydobyty z dna i sprzedany 1867

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

523 t

Długość

54,9 m

Szerokość

13,7 m

Zanurzenie

1,4 m

Napęd
maszyna parowa pojedynczego rozprężania dwucylindrowa, cztery kotły, tylne koło łopatkowe
Prędkość

12 węzłów

Uzbrojenie
2 działa Dahlgrena 279 mm (1xII)
Załoga

100

USS Osageamerykański monitor rzeczny z okresu wojny secesyjnej. Okręt wszedł w skład United States Navy w 1863 roku, walczył w ramach sił Unii w składzie Eskadry Rzeki Missisipi, w rejonie rzeki Missisipi. Zatonął po wejściu na minę w 1865 roku. Okręt nazwano imieniem jednego z plemion Indian. Był to jeden z dwóch opancerzonych tylnokołowców służących w US Navy, obok bliźniaczego „Neosho”.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Projekt dwóch małych monitorów rzecznych dla US Navy, „Osage” i „Neosho”, został ostatecznie dopracowany w 1862 roku. Okręty o drewnianym kadłubie, opancerzone płytami żelaznymi, miały być wyposażone w jedną wieżę uzbrojoną w dwa 11-calowe (279 mm) gładkolufowe działa Dahlgrena. Najlepiej chroniona przed wrogim ostrzałem była wieża, której grubość pancerza wynosiła 152 mm[1]. Okręt napędzany był przez dwucylindrowy silnik parowy, dla którego parę wytwarzały 4 kotły. Silnik napędzał koło napędowe umieszczone w tylnej części kadłuba. Do konstrukcji osłaniającej koło napędowe przylegała niewielka nadbudówka, na której znajdował się mostek. Relatywnie niewielkie rozmiary okrętu i jego lekkie opancerzenie, powodowały, że charakteryzował się on niewielkim zanurzeniem, co w połączeniu z napędem tylnokołowym powodowało, że okręt był dobrze przygotowany do służby na płytkich wodach rzek[1].

Okręt został zwodowany w stoczni Union Iron Works w Carondelet (obecnie część Saint Louis) 13 stycznia 1863 roku[2]. Po zwodowaniu okazało się, że ma mniejszą wyporność niż zakładano, w związku z czym możliwe było dodanie dodatkowego opancerzenia[1]. Wejście do służby miało miejsce 10 lipca 1863 roku w Cairo w stanie Illinois[3].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Po wejściu do służby głównym zadaniem „Osage” było zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi i przeciwdziałanie atakom resztek wojsk konfederackich w rejonie rzeki Missisipi. Pomiędzy 12 marca a 22 maja 1864 roku, wraz z innymi okrętami, uczestniczył w ekspedycji na Red River admirała Davida Dixona Portera[3]. 12 marca wspierał atak na Aleksandrię. Podczas tej kampanii, 12 kwietnia, w pobliżu Blair's Landing okręt wraz z USS „Lexington” odparł atak sił konfederackich liczących około 2500 żołnierzy. Podczas tego starcia zostało rannych siedmiu członków załogi „Osage”[4].

W czerwcu 1864 roku okręt wszedł na mieliznę i doznał poważnych uszkodzeń kadłuba. Naprawa kadłuba mogła zacząć się dopiero po trzech miesiącach. 1 lutego 1865 roku okręt został przeniesiony do West Gulf Blockading Squadron. W ramach tej jednostki uczestniczył 28 marca w ataku na Spanish Fort. 29 marca 1865 roku wszedł na minę w Blakeley River i zatonął[2]. Okręt został podniesiony z dna 22 listopada 1867 roku i sprzedany[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Donald Canney: The Old Steam Navy. Volume two. The ironclads 1842-1885. Annapolis: Naval Institute Press, 1993. ISBN 0-87021-586-8.
  • James Mooney: Dictionary of American naval fighting ships. Washington: Naval Historical Center, Dept. of the Navy, 1991. ISBN 0-16002-055-7.
  • USS Neosho. civilwarvirtualmuseum.org. [dostęp 2022-12-31]. (ang.).
  • USS Osage I (River Monitor). history.navy.mil. [dostęp 2022-12-31]. (ang.).
  • Angus Konstam, Union River Ironclad 1861-65, New Vanguard no. 56, Osprey Publishing 2002, ISBN 1-84176-444-2