Ulica Prądnicka w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Prądnicka
Krowodrza, Prądnik Biały
Ilustracja
Widok w rejonie parku Kleparskiego, przed skrzyżowaniem z ulicą Zbożową na północ.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

2,2 km

Przebieg
ul. Białoprądnicka
Prądnik
ul. Opolska
ul. Janusza Korczaka
ul. Głęboka
ul. gen. Augusta Fieldorfa-Nila, ul. Zdrowa
ul. Lekarska
ul. Kluczborska
ul. Bratysławska
ul. Pielęgniarek
Linia kolejowa nr 100
Krakowski Szybki Tramwaj
ul. Doktora Twardego
Linia kolejowa nr 133
ul. Zbożowa
ul. Wrocławska
ul. Lubelska
al. Juliusza Słowackiego
ul. Długa
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Prądnicka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Prądnicka”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Prądnicka”
Ziemia50°05′04,7″N 19°56′16,9″E/50,084639 19,938028

Ulica Prądnickaulica w Krakowie, w jego północnej części, na Krowodrzy, w dzielnicy V i dzielnicy IV.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica istniała już w czasach średniowiecza, a w XVIII wieku została przebudowana na drogę prowadzącą w kierunku Prądnika Białego[1].

W latach 1850–1855 drogę przebudowało austriackie wojsko, tym razem na drogę dojazdową do powstałych wówczas fortyfikacji. W 1911 roku jej bieg został zmieniony, po wykonaniu podkopu dla ulicy pod torowiskiem kolejowym, tak aby ulica przez niego przebiegała. Pozostał fragment dawnej ul. Prądnickiej, to dzisiejsza ul. Zbożowa. W 1912 roku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy obecną nazwę[1].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z aleją Juliusza Słowackiego, jest przedłużeniem ulicy Długiej. Następnie biegnie na północ i krzyżuje się tam z m.in.: ulicą Lubelską i Wrocławską. Dalej ulica Prądnicka biegnie w kierunku północno-zachodnim, gdzie na wysokości skrzyżowania z ul. Kazimierza Siemaszki, przebiega pod estakadą kolejową, przez którą przebiega m.in.: Linia kolejowa nr 133. Ulica Prądnicka od miejsca przekroczenia estakady kolejowej, zaczyna wchodzić w skład Dzielnicy IV Prądnik Biały, natomiast cała poprzednia część ulicy wchodzi w skład Dzielnicy V Krowodrza. Potem, przy skrzyżowaniu z ulicą Doktora Twardego, ul. Prądnicka biegnie dalej na północ, aż kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ulicą Opolską[2].

Ulica mierzy około 2,2 km długości[2].

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Ulic Prądnicka jest dwukierunkowa, w części dwupasmowa[2]. W otoczeniu owej drogi znajduje się m.in. Szpital Miejski Specjalistyczny im. Gabriela Narutowicza, Park Kleparski, Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła II oraz pawilony handlowo-usługowe, a także osiedla mieszkaniowe wypełniające w znacznej części otoczenie ulicy[2].

Po przekroczeniu kładki kolejowej, wzdłuż ulicy Prądnickiej, przez około 200 metrów, po wschodniej stronie biegnie torowisko tramwajowe Krakowskiego Szybkego Tramwaju, które następnie przebiega przez ul. Doktora Twardego[2].

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Po zachodniej stronie ulicy:

Po wschodniej stronie ulicy:

Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[3].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 130. ISBN 83-85579-48-6.
  2. a b c d e Mapy i schematy KMK. [w:] Zarząd Transportu Publicznego w Krakowie [on-line]. ztp.krakow.pl. [dostęp 2023-12-30]. (pol.).
  3. Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2023-12-30]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, ISBN 8385579486
  • Demart – "Kieszonkowy atlas Krakowa" – wydanie z 2007 roku