Viola eximia
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Viola eximia |
| Nazwa systematyczna | |
| Viola eximia Formánek Verh. Naturf. Vereins Brünn 38: 221 1899[3] | |
Viola eximia Formánek – gatunek rośliny z rodziny fiołkowatych (Violaceae Batsch.). Występuje naturalnie w Macedonii Północnej i Grecji (w regionach Macedonia Zachodnia, Macedonia Środkowa oraz Tesalia)[4][5][6]. Niektóre źródła podają także występowanie w Parku Narodowym Prespy w Albanii[7][8]. Epitet gatunkowy pochodzi z języka łacińskiego – słowo „eximia” oznacza „doskonały”[4].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek został opisany w 1899 roku. Holotyp pochodził z góry Kajmakczałan, który obecnie znajduje się na granicy grecko-macedońskiej[7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Bylina dorastająca do 30 cm wysokości, tworzy kłącza[9].
- Liście
- Są małe[5]. Blaszka liściowa ma kształt od owalnego do okrągławego. Mierzy 12,5–12,5 cm długości oraz 1,5–1,5 cm szerokości, jest karbowana na brzegu, ma sercowatą nasadę i ostry wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi. Przylistki są strzępiaste[9].
- Kwiaty
- Pojedyncze, wyrastające z kątów pędów. Mają działki kielicha o owalnym kształcie[9]. Korona kwiatu dorasta do 2–2,5 cm średnicy[5]. Płatki są odwrotnie jajowate i mają niebieskopurpurową lub żółtą barwę, dolny płatek z żółtymi żyłkami, posiada obłą ostrogę o długości 2-6 mm[5][9].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Rośnie na skalistych zboczach i subalpejskich łąkach. Występuje na wysokości od 1500 do 2400 m n.p.m.[4][5] Kwitnie od połowy maja do początku czerwca, natomiast owoce pojawiają się w lipcu. Dzieli środowisko z takimi gatunkami jak: Achillea abrotanoides, Aethionema saxatile, Arabis bryoides, Asphodeline taurica, Barbarea bracteosa, Centaurea cana, Crocus cvijicii, szafran złocisty (Crocus chrysanthus), Cytisus tommasinii, Fritillaria montana, Morina persica, śniedek baldaszkowaty (Ornithogalum umbellatum), zaraza krwistoczerwona (Orobanche gracilis), Oxytropis purpurea, Saxifraga scardica, czyściec kosmaty (Stachys germanica), Thymus boissieri, Thymus longicaulis oraz Vicia onobrychioides[7].
Zmienność[edytuj | edytuj kod]
W obrębie tego gatunku oprócz podgatunku nominatywnego wyróżniono jeden podgatunek[10]:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
- ↑ Viola eximia Formánek. The Plant List. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
- ↑ a b c Viola eximia. GreekFlora.gr. [dostęp 2015-04-22]. (gr.).
- ↑ Viola eximia Formánek. GBIF.org. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
- ↑ a b c New records for Albania based on taxa from the Prespa National Park. [w:] Biodiversity Data Journal 1: e1014 [on-line]. Pensoft, 13 grudnia 2013. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
- ↑ List of Species. INESCO. [dostęp 2015-04-15]. (ang.).
- ↑ a b c d Viola eximia. Plantes & Botanique. [dostęp 2021-02-02]. (fr.).
- ↑ Viola eximia Formánek. Plants of the World Online. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
- ↑ Viola eximia subsp. tringiana Erben. Plants of the World Online. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).