Władimir Muchanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Muchanow
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Władimir Wasiljewicz Muchanow

Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1954
Ramienskoje

Wzrost

172 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
DJuSSz Ramienskoje
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1973–1975 CSKA Moskwa 7 (1)
1976 SKA Rostów nad Donem 24 (4)
1977 Krylja Sowietow Kujbyszew 0 (0)
1977 SKA Rostów nad Donem 36 (8)
1978–1979 Fakieł Woroneż 85 (61)
1980–1983 Łokomotiw Moskwa 157 (55)
1987 Sokoł Saratów 30 (13)
1988 Fakieł Woroneż 36 (8)
1989 Nywa Winnica 29 (3)
1992 Nieftiechimik Niżniekamsk 18 (4)
W sumie: 422 (157)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1992 Nieftiechimik Niżniekamsk (grający trener)
1995–1997 Saturn Ramienskoje
1999 Łada-Symbirsk (asystent)
1999 Łada-Symbirsk
2000–2001 Fabus Bronnicy
2001 Czernomoriec Noworosyjsk (asystent)
2002 Liepājas Metalurgs
2003–2004 Tobył Kostanaj
2005 Żenis Astana
2006–2012 FK Aktöbe
2013 Fakieł Woroneż
2014 FK Chimki
2015–2017 Okżetpes Kokczetaw
2017–2018 FK Aktöbe
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Władimir Wasiljewicz Muchanow (ros.: Владимир Васильевич Мухановur; ur. 20 kwietnia 1954) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Sportowej w Ramienskoje. W 1973 rozpoczął karierę piłkarską w wojskowej drużynie CSKA Moskwa. Nieczęsto wychodził na boisko, dlatego w 1976 przeniósł się do SKA Rostów nad Donem. W 1977 przeszedł do Krylji Sowietow Kujbyszew, ale już w kwietniu powrócił do SKA Rostów nad Donem. W 1978 został piłkarzem Fakiełu Woroneż. W 1980 został zaproszony do stołecznego Łokomotiwu Moskwa. W 1984 roku w wieku 30 lat zawiesił karierę piłkarza, dopiero w 1987 wrócił do gry w klubie Sokoł Saratów. W 1988 ponownie bronił barw Fakiełu Woroneż. W 1989 zakończył karierę piłkarza w Nywie Winnica. Potem po 3 latach już jako trener rozegrał 18 meczów w składzie Nieftiechimika Niżniekamsk[1].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. W 1992 łączył funkcje trenerskie i piłkarskie w Nieftiechimiku Niżniekamsk. Od 1995 do 1997 prowadził Saturn Ramienskoje. W 1999 został zaproszony do sztabu szkoleniowego klubu Łada-Symbirsk, gdzie najpierw pomagał trenować, a potem stał na czele klubu. Od lipca 2000 do maja 2001 trenował Fabus Bronnicy. Od 10 maja do 24 czerwca 2001 pomagał trenować Czernomoriec Noworosyjsk. W 2002 roku prowadził łotewski Liepājas Metalurgs, a w latach 2003-2004 kierował Tobyłem Kostanaj. Od 24 grudnia 2004 do końca 2005 trenował kazachski Żenis Astana. 1 stycznia 2006 został mianowany na stanowisko głównego trenera FK Aktöbe[2], którym kierował przez 7 lat do 15 grudnia 2012 roku. 6 czerwca 2013 stał na czele Fakiełu Woroneż[3]. 15 listopada 2013 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[4]. 10 grudnia 2013 roku zgodził się na prowadzenie FK Chimki[5]. Po zakończeniu sezonu 18 czerwca 2014 roku opuścił klub[6]. 8 grudnia 2014 został mianowany na stanowisko głównego trenera beniaminka Kazachskiej Premier Ligi Okżetpes Kokczetaw[7].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Fakieł Woroneż
  • mistrz 1 strefy Wtoroj ligi ZSRR: 1978, 1988
  • wicemistrz 3 strefy Wtoroj ligi ZSRR: 1977
Łokomotiw Moskwa
Nieftiechimik Niżniekamsk

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Nieftiechimik Niżniekamsk
Saturn Ramienskoje
  • wicemistrz strefy środkowej Wtoroj ligi Rosji: 1995
Metalurgs Lipawa
Tobył Kostanaj
Żenis Astana
  • zdobywca Pucharu Kazachstanu: 2005
FK Aktöbe
  • mistrz Kazachstanu: 2007, 2008, 2009
  • wicemistrz Kazachstanu: 2006, 2010
  • brązowy medalista Mistrzostw Kazachstanu: 2011, 2012
  • zdobywca Pucharu Kazachstanu: 2008
  • zdobywca Superpucharu Kazachstanu: 2008, 2010
  • finalista Pucharu Mistrzów WNP: 2009, 2010
FK Chimki

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]