Władysław Łysakowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Łysakowski
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data urodzenia

18 listopada1885

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1970
Manchester

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie,
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

28 Pułk Artylerii Polowej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Władysław Łysakowski (ur. 18 listopada 1885, zm. 12 czerwca 1970 w Manchesterze) – oficer artylerii i uzbrojenia Wojska Polskiego, w 1967 awansowany na podpułkownika przez władze RP na uchodźstwie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 listopada 1885 jako syn Bronisława. Przed 1914 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich oraz organizował skauting w Małopolsce Wschodniej[1]. Podczas I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2], a następnie na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[3]. W latach 20. był oficerem 28 Pułku Artylerii Polowej w Dęblinie[4][5][6]. Został przeniesiony w stan spoczynku jako kapitan uzbrojenia ze starszeństwem z 1 lipca 1923[7]. W 1934 był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[8].

Podczas II wojny światowej był więziony w sowieckich łagrach[1]. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii i był działaczem politycznym oraz społecznym[1]. W 1967 został awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień podpułkownika artylerii[9][1]. Zasiadał w Radzie Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej kadencji III (1963–1968) i IV (1968–1970) z ramienia Konwentu Walki o Niepodległość. Pod koniec trwania IV kadencji RN zmarł 12 czerwca 1970 w Manchesterze[1]. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu Southern Cemetery[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (18), s. 101, Lipiec 1970. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 822.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 746.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 769.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 689.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 402, 463.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 364.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 858.
  9. ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 7, 30 czerwca 1969. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Łysakowski&oldid=66277810”