Władysław Mikrut
 Władysław Mikrut - lekkoatleta | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
12 lutego 1908 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 kwietnia 1991 | ||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||
| Klub |
Sokół Koronowo (1927–1930) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Władysław Mikrut (ur. 12 lutego 1908 w Wiewiórce, zm. 1 kwietnia 1991 w Dobrczu) – polski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Reprezentant Sokoła Koronowo (1927-30) oraz Sokoła Bydgoszcz (1931-39)[1].
Pięciokrotnie stawał na podium mistrzostw Polski seniorów zdobywając złoto w 1930 roku, srebro w 1933 oraz brąz w 1931, 1932 i 1935 roku[2].
W latach 1929 – 1933 dziesięć razy bronił barw narodowych w meczach międzypaństwowych[3]. 1929 r. Polska-Czechosłowacja, 1930 r. Włochy-Polska - drugie miejsce z wynikiem 57,46 m, 1933 r. Polska-Czechosłowacja - trzecie miejsce z wynikiem 58,19 m, Polska-Węgry w Katowicach - drugie miejsce wynikiem 59,22 m i drugie miejsce w meczu Polska-Belgia wynikiem 57,45 m. W 1935 r. ustanowił rekord Pomorza wynikiem 63,20 m[4].
W 1930 i 1932 trzykrotnie poprawiał rekord Polski[5][6]. Rekordy życiowe: rzut oszczepem – 65,14 (24 lipca 1932, Poznań); skok o tyczce – 3,30 (15 września 1929, Bydgoszcz)[1]. Powołany do kadry narodowej na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1936 r. Niestety na dwa tygodnie przed zawodami doznaje kontuzji łokcia i w konsekwencji nie bierze w nich udziału[7].
W okresie drugiej wojny światowej, walczył w kampanii wrześniowej w 66 Kaszubskim Pułku Piechoty im. Marszałka Józefa Piłsudskiego (66 pp), dostał się do niewoli, skąd zbiegł. Ukrywał się w Wiewiórce koło Dębicy. Tu zostaje żołnierzem ZWZ-AK wraz z synem hrabiego Łubieńskiego[8].
Brat oszczepników Albina i Franciszka[1]. Bracia Franciszek, Władysław i Albin Mikrutowie byli lekkoatletami osiągającymi liczne sukcesy. By uczcić ich pamięć nadano hali widowiskowo-sportowej w Koronowie imię Braci Mikrutów. Co roku w Koronowie odbywają się również biegi im. Braci Mikrutów[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin - Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Mecze Międzypaństwowe I Reprezentacji Polski seniorów - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
- ↑ Kartki z historii sportu bydgoskiego sokolstwa, W. Kocon
- ↑ Jerzy Szymonek, Janusz Rozum: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Rzut oszczepem mężczyzn.. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 9.
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007.
- ↑ Powiat24.pl, O braciach przesiąkniętych sportem! Rozmowa z Edwardem Mikrutem [online], www.sicienko24.pl [dostęp 2023-01-16] (pol.).
- ↑ SportowaHistoria.PL - historia sportu dla wszystkich [online], www.sportowahistoria.pl [dostęp 2023-01-16].
- ↑ Home [online], www.koronowo.pl [dostęp 2023-01-04] (pol.).
