Władysław Słowiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Słowiński
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1930
Sadlno

Pochodzenie

polskie

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka neoklasycystyczna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Władysław Słowiński (ur. 14 maja 1930 w Sadlnie)[1]polski kompozytor, dyrygent i animator życia muzycznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował kompozycję u Tadeusza Szeligowskiego (1950–1954) oraz dyrygenturę 1951–1955 dyryg. u Waleriana Bierdiajewa i Stanisława Wisłockiego (1951–1955) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu[1][2].

W latach 1954–1964 był dyrygentem Teatru Wielkiego w Poznaniu, jednocześnie współpracował z orkiestrami symfonicznymi, głównie z Filharmonią Poznańską, a w latach następnych z Teatrem Wielkim w Łodzi, Teatrem Muzycznym oraz Teatrem Wielkim w Warszawie[1][2].

W latach 1970–1973 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskich Nagrań. W latach 1973–1985 był sekretarzem generalnym Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich, a w latach 1985–2001 prezesem oddziału warszawskiego ZKP. W 1986 powołał do życia festiwal Warszawskie Spotkania Muzyczne, pełniąc funkcję dyrektora artystycznego[1][2]. Członek PZPR[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Język dźwiękowy Słowińskiego zakorzeniony początkowo w konwencji neoklasycystycznej (Koncert na flet z towarzyszeniem orkiestry smyczkowej, fortepianu i perkusji) cechuje jasna, przejrzysta forma o czytelnej dramaturgii i łatwo rozpoznawalnych punktach napięć i odprężeń, a także barwna kolorystyka instrumentacji i silna ekspresyjność, której szczególnym przejawem są zwroty nawiązujące do języka figur retorycznych (kwartet Doloroso). Osobny nurt twórczości stanowią utwory o wyraźnych cechach stylizacyjnych, nawiązujące zwłaszcza do stylistyki baroku i wczesnego klasycyzmu (Trzy burleski na kwartet smyczkowy, Pieśni staropolskie)[1].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1977 – nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży
  • 1990 – nagroda wojewody warszawskiego za całokształt dorobku twórczego
  • 1999 – nagroda ZKP za twórczość kompozytorską, powołanie do życia festiwalu Warszawskie Spotkania Muzyczne oraz zasługi dla Związku
  • 2001 – nagroda marszałka województwa mazowieckiego za twórczość kompozytorską i działalność społeczną
  • 2006 – nagroda Samorządu Województwa Mazowieckiego im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie muzyki

Odznaczenia państwowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Gąsiorowska 2007 ↓.
  2. a b c d Władysław Słowiński. [w:] Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-26)]. (pol.).
  3. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1202

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Małgorzata Gąsiorowska: Słowiński Władysław. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 9: S–Sł część biograficzna. Kraków: PWM, 2007. ISBN 978-83-224-0865-0. (pol.).
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]