Włodzimierz Sznarbachowski
Włodzimierz Sznarbachowski (ur. 2 grudnia 1913 w Sankt Petersburgu, zm. 24 stycznia 2003 w Locarno[1]) – polski poeta, prozaik, publicysta. Przed wojną związany z nacjonalistycznym ruchem ONR-Falanga.
Po wybuchu II wojny światowej przy pomocy Luciany Frassati-Gawrońskiej przedostał się do Włoch. Studiował na Uniwersytecie Rzymskim (m.in. literaturę i historię) oraz na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu „Angelicum” (filozofię). Działał w Rzymie w podziemnej Delegaturze Rządu RP na Uchodźstwie, jako szyfrant depesz.
Po wojnie współpracował m.in. z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim. Obaj przetłumaczyli dla paryskiej „Kultury” pracę Benedetta Crocego Zmierzch cywilizacji (nr 1, 1947). Planowali opublikować Wybór pism Stanisława Brzozowskiego, ale książka się nie ukazała[2]. Był redaktorem kwartalnika „Iridion”. Od 1946 był członkiem emigracyjnej PPS. W latach 1952–1989 pracował w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Monachium, gdzie używał pseudonimu "Jan Romanowski". Prowadził audycję "List do komunisty", współuczestniczył w programach: "Reflektorem po Kraju" i "Z polskiego punktu widzenia"; przygotowywał też "Przegląd prasy zachodniej". Współpracował przy audycjach religijnych na falach RP RWE z ks. Tadeuszem Kirschke. Wniósł istotny merytoryczny wkład do audycji RWE obnażających działalność środowiska PAX Bolesława Piaseckiego w powojennej Polsce. Od 1961 r. pozostawał w RWE jako "wolny strzelec". Specjalizował się szczególnie w zagadnieniach polityki europejskiej (popularyzując m.in. pojęcie "eurokomunizmu"), życia Kościoła katolickiego oraz historii i życia codziennego Włoch. Przeprowadził m.in. rozmowę z Ignazio Silone o włoskich komunistach i demokracjach ludowych, publikowaną w piśmie RWE "Na Antenie" (1964)[3].
Ogłaszał poezję i prozę w czasopismach emigracyjnych: "Oficyna Poetów", "Wiadomości", "Tydzień Polski" (Londyn), "Archipelag" (Berlin), a w drugiej połowie lat 80. nawiązał kontakt z krakowskim "Tygodnikiem Powszechnym".
Członek Stowarzyszenia Pracowników Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.
W 2000 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Pochowany w Pollone, we Włoszech.
Książki[edytuj | edytuj kod]
- 1984: Wieczorna Wenus – poezje (Polska Fundacja Kulturalna)
- 1986: Eurydyki – poezje (Archipelag)
- 1989: Charonowe sanie – poezje i mini-dramaty (Polska Fundacja Kulturalna)
- 1997: 300 lat wspomnień – wspomnienia (Aneks)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b PM: Włodzimierz Sznarbachowski (1913 – 2003). polonikmonachijski.de. [dostęp 2010-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)].
- ↑ G. Herling-Grudziński, Dzieła zebrane, t. 1: Recenzje, szkice, rozprawy literackie 1935–1946, pod red. W. Boleckiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2009, ISBN 978-83-08-04419-3, s. 668.
- ↑ Mariusz Kubik, Włodzimierz Sznarbachowski [online], Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-08-14] (pol.).