Wacław Osuchowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Osuchowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1906
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1988
Zamość

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo rzymskie
Alma Mater

Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Habilitacja

1933
UJK

Profesura

1937

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Wacław Osuchowski (ur. 26 stycznia 1906 w Tarnopolu, zm. 23 listopada 1988 w Zamościu) – polski prawnik, adwokat, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa rzymskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1916-1924 uczęszczał do gimnazjów w Wiedniu i Tarnopolu. Studiował prawo (1924-1928) i filologię klasyczną (1929-1931) na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Studia kontynuował w Rzymie, Monachium i Paryżu (1931-1934). W 1933 habilitował się w UJK. Po powrocie z 4-letniego stypendium w Paryżu, we wrześniu 1937 został mianowany profesorem nadzwyczajnym prawa rzymskiego[1] i kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego na Wydziale Prawa UJK. Od 1936 był członkiem Towarzystwa Naukowego we Lwowie. W okresie okupacji niemieckiej Lwowa (1941-1944) prowadził kancelarię adwokacką i wykładał na tajnym Wydziale Prawa UJK. W listopadzie 1945 wysiedlony ze Lwowa osiadł w Krakowie, gdzie został profesorem i kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego w UJ. Wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1945-47), Uniwersytecie Wrocławskim (1946-49) i Uniwersytecie Jagiellońskim (1945-1976).

Pod jego kierunkiem w 1948 stopień naukowy doktora otrzymał na Wydziale Prawa UJ Stanisław Płodzień[2].

Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1954)[3].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4]. .

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Le caractere juridique de l’Actio Civilis Incerti a la lumiere des scolies des Basiliques, „Eos” 58 (1956), z.3, s. 455-465.
  • Le probleme du „secum pensare” en droit romain a le umiere des scola et des Basiliques, „Archivum Iuridicum Cracoviense” 3 (1970), s.149-163.
  • Von der Modificationen Justinianischen Texte in der Basiliken im Borei in von Gegenforderungen, „Analecta Juridicum Cracoviensie” 9 (1976), s.119-131.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nominacje w Uniwersytecie Jana Kazimierza. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 214 z 21 września 1937. 
  2. Franciszek Wycisk: Roczniki Teologiczno-Kanoniczne ku czci ks. Stanisława Płodzienia, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, tom X, zeszyt 4, Lublin 1963, str. 262, „Prawo Kanoniczne” (1964) 7/3-4, 184-191. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2018-12-28].
  3. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588
  4. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 208, ISBN 978-83-233-4527-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Kupiszewski, Wacław Osuchowski 1906-1988, „Prawo Kanoniczne” 1990, nr 3,4, s. 201-204;
  • Edward Szymoszek, Wacław Osuchowski [w:] Uczeni wrocławscy (1974-1994), t. II, Wrocław 1994, s. 100-102;
  • Grzegorz Jędrejek, Wacław Osuchowski – Profesor prawa rzymskiego KUL, „Przegląd Uniwersytecki [KUL]”, 2000 nr 2, s. 13, 16.
  • Renata Wiaderna-Kuśnierz, Droga Wacława Osuchowskiego do profesury - w 100-lecie urodzin (1906-1988), „Studia Iuridica Lublinensia” 2006, t. VIII, s. 167-176.