Wasilij Czernyszow (1908–1969)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Czernyszow
Василий Ефимович Чернышёв
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

1916
Krasnoje, gubernia orłowska

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1969
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1926–1927, 1941–1944

Formacja

Armia Czerwona
partyzantka radziecka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

polityk

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR)

Wasilij Jefimowicz Czernyszow (ros. Василий Ефимович Чернышёв, ur. 13 sierpnia?/26 sierpnia 1908 we wsi Krasnoje w guberni orłowskiej, zm. 12 listopada 1969 w Moskwie) – radziecki polityk i dowódca partyzancki, członek KC KPZR (1952-1969), Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1926–1927 w Armii Czerwonej, od 1927 w WKP(b), 1927 ukończył Orłowską Szkołę Piechoty Armii Czerwonej, 1928-1929 sekretarz odpowiedzialny rejonowego komitetu Komsomołu w Briańsku. Od 1929 kierownik wydziału okręgowego komitetu Komsomołu w Briańsku, potem sekretarz odpowiedzialny tego komitetu, 1930 ukończył Briański Uniwersytet Komunistyczny. Od 1933 I sekretarz Komitetu Miejskiego Komsomołu w Klińcach, potem I sekretarz Błagowieszczeńskiego Komitetu Miejskiego Komsomołu, 1935-1937 I sekretarz Komitetu Okręgowego Komsomołu w Połocku, 1937-1938 I sekretarz Komitetu Rejonowego Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi w Żłobinie, 1938-1939 dyrektor technikum medycznego w Żłobinie. Od stycznia 1940 do marca 1941 I sekretarz Wasiliszkowskiego Komitetu Rejonowego KP(b)B, od marca 1941 sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Baranowiczach ds. transportu, od 2 października do 16 listopada 1942 pełnomocnik KC KP(b)B w Podziemnym Komitecie Obwodowym w Baranowiczach, potem pełnomocnik KC KP(b)B na obwód baranowicki. Od 19 marca 1943 do lipca 1944 sekretarz Podziemnego Komitetu Obwodowego KP(b)B w Baranowiczach, od 1943 dowódca Baranowickiego Zgrupowania Partyzanckiego, 16 września 1943 mianowany generałem majorem. 1 grudnia 1943 na polecenie I sekretarza KC KP(b)B Pantelejmona Ponomarienki był (obok dowódcy Brygady Partyzanckiej im. Stalina, Pawła Gulewicza) jednym z organizatorów i sprawców podstępnego rozbrojenia Zgrupowania Stołpeckiego AK i wymordowania części jego żołnierzy. Od 20 lipca 1944 do października II sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Baranowiczach, od października 1946 do grudnia 1948 I sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Brześciu, od grudnia 1948 do czerwca 1950 I sekretarz Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku. Od 18 lutego 1949 do 20 września 1952 członek KC KP(b)B, od 19 lutego 1949 do 10 lipca 1951 członek Biura Politycznego KP(b)B, od 3 czerwca 1950 do 10 lipca 1951 sekretarz KC KP(b)B. Od 4 lipca 1951 do 22 maja 1959 I sekretarz Komitetu Obwodowego WKP(b)/KPZR w Królewcu, od 14 października 1952 do śmierci członek KC KPZR. Od maja 1959 do 18 marca 1969 I sekretarz Nadmorskiego Krajowego Komitetu KPZR, od marca 1969 I zastępca przewodniczącego Komisji Kontroli Partyjnej przy KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 3 do 7 kadencji. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза белорусским партизанам» от 1 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик: газета. – 1944. – 6 января (№ 1 (261)). – С. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]