Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii


[[Plik:Logo ZKE.JPG|left|100px]]
'''[[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej]]''' ('''ZKE''') – związek pięciu polskich wyznań [[protestantyzm|protestanckich]] charakteryzujących się pobożnością [[ewangelikalizm|ewangelikalną]] i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter [[Pentekostalizm|zielonoświątkowy]]. W okresie [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] był to największy w Polsce [[Kościół (organizacja)|Kościół]] [[protestantyzm|protestancki]] o charakterze [[ewangelikalizm|ewangelikalnym]]. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w [[Ostróda|Ostródzie]] oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „[[Chrześcijanin (czasopismo)|Chrześcijanin]]”. ZKE należał do [[Polska Rada Ekumeniczna|Polskiej Rady Ekumenicznej]]. ''[[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Czytaj więcej …]]''
Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej …

Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.

2014-03-16[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej…

2014-03-23[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej…

2014-04-03[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej…

2014-04-10[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej…

2014-04-17[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej…

2014-04-24[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej…

2014-05-01[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (ZKE) – związek pięciu polskich wyznań protestanckich charakteryzujących się pobożnością ewangelikalną i praktyką chrzczenia wyłącznie ludzi świadomych swojej wiary. Dwa z nich miały charakter zielonoświątkowy. W okresie PRL był to największy w Polsce Kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym. Do roku 1953 Kościół miał charakter federacji, w ramach której każde ugrupowanie zachowało swoją odrębność, w roku 1953 zniesiono odrębności i wszystkim ugrupowaniom narzucono jednolity charakter, od roku 1981 ZKE powrócił do struktury federacyjnej. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku. Podstawową jednostką w ZKE był autonomiczny zbór, który posiadał osobowość prawną. Zbór miał prawo decydowania o przyjęciu lub wykluczeniu własnych członków. Do większych osiągnięć Kościoła należą zbudowanie kaplicy centralnej w Warszawie, zorganizowanie Domu Starców w Ostródzie oraz działalność wydawnicza, w tym wydawanie miesięcznika „Chrześcijanin”. ZKE należał do Polskiej Rady Ekumenicznej. Czytaj więcej…