Chrześcijanin (czasopismo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chrześcijanin
Ilustracja
Częstotliwość

kwartalnik[1]

Państwo

 Polska

Wydawca

Kościół Zielonoświątkowy w RP

Tematyka

chrześcijańska

Pierwszy numer

1929

Redaktor naczelny

Bogusław Haręża[2]

Średni nakład

2200[1] egz.

ISSN

0209-0120

Strona internetowa

Chrześcijanin – polski periodyk chrześcijański wydawany od 1929 roku (z przerwami) przez różne denominacje ewangelikalne. Od 1989 roku jest organem prasowym Kościoła Zielonoświątkowego.

Profil tematyczny[edytuj | edytuj kod]

Artykuły publikowane w „Chrześcijaninie” prezentują zarówno nauczanie, jak i działalność Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce, a także innych wspólnot pentekostalnych na świecie. Wydawcy za naczelny autorytet w kwestiach wiary przyjmują jedynie Pismo Święte, zgodnie ze staroprotestancką zasadą sola scriptura.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy czasopismo ukazało się we wrześniu 1929 w nakładzie 2000 egzemplarzy. Redaktorem i zarazem wydawcą był Antoni Przeorski. Pismo było miesięcznikiem. W 1933 roku pismo przestało się ukazywać ze względu na brak środków[3].

Pierwotnie miesięcznik był związany ze Zrzeszeniem Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan i w 1933 r. zmienił swoją nazwę na Wolny Chrześcijanin. W podtytule pierwszych wydań znajdowała się informacja: Świadectwo Chrystusowi Panu Zmartwychwstałemu. Podczas II wojny światowej miesięcznik nie był publikowany.

Po wznowieniu w czerwcu 1946 czasopismo było organem nowo utworzonego Polskiego Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów (PKEChB), który skupiał baptystów, ewangelicznych chrześcijan i wiernych wywodzących się ze Zjednoczenia Kościołów Chrystusowych i Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan (bracia plymuccy)[3]. Po opuszczeniu PKEChB w 1947 r. przez nie-baptystów i utworzeniu przez nich Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL, Chrześcijanin stał się organem prasowym nowego Kościoła. We wrześniu 1950 r. z polecenia Urzędu Bezpieczeństwa wstrzymano publikowanie czasopisma aż do listopada 1957 r. Od tego momentu miesięcznik ukazuje się regularnie. W 1988 r. nastąpił rozpad Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego na kilka odrębnych związków wyznaniowych i od 1989 r. Chrześcijanin publikowany jest przez Kościół Zielonoświątkowy.

W latach 60. i 70. nakład miesięcznika wahał się pomiędzy 4 a 5 tysięcy egzemplarzy. W 1990 osiągnął nakład 7000[4]. W 1992 przekształcił się w dwumiesięcznik. Obecnie jest wydawany dwa razy w roku. Dociera do 16 krajów świata. W 2014 roku pismo miało nakład 2200 egzemplarzy[1].

Zmiany organu wydawniczego[edytuj | edytuj kod]

Redaktorzy naczelni po 1945 r.[edytuj | edytuj kod]

Ostatni skład zespołu redakcyjnego „Chrześcijanina” z czasów ZKE (1988), od lewej stoją: Mieczysław Kwiecień, Henryk Ryszard Tomaszewski, Mieczysław Czajko, Edward Czajko i Kazimierz Krystoń.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Paweł Ciecieląg, Grzegorz Gudaszewski, dr Mikołaj Haponiuk, ks. dr Wojciech Sadłoń, Karol Sobiestiański, Wioletta Zwalińska: Wyznania religijne. Stowarzyszenia narodowościowe i etniczne w Polsce 2012-2014. Warszawa: GUS, 2016, s. 69. ISBN 978-83-7027-612-6.
  2. Służby / Agendy [online], Kościół Zielonoświątkowy w PL [dostęp 2022-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-23].
  3. a b Henryk Ryszard Tomaszewski: Zjednoczony Kościół Ewangeliczny 1947-1987. Warszawa: KOMPAS II, 2009, s. 383. ISBN 978-83-925744-5-3.
  4. Zbigniew Pasek: Ruch Zielonoświątkowy: Próba monografii. Kraków: Zakład Wydawniczy NOMOS, 1992, s. 177. ISBN 978-83-85527-04-6.
  5. Bp Mieczysław Czajko (red.) Chrześcijanin 5-6/2003, s. 14.
  6. Historia „Chrześcijanina”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kazimierz Sosulski, Historia „Chrześcijanina”, „Chrześcijanin” 7-8/1999, s. 16–17

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]