Wikipedia:Głupie dowcipy i czysty bezsens/Sztuki piękne i inne

Banaś Frasobliwy

Banaś Frasobliwy - w ikonografii chrześcijańskiej jest to przedstawienie rozmyślającej postaci Banasia w pozycji siedzącej z głową opartą na dłoni. Na głowie znajdują się otłuszczone włosy zaś na ciele widoczne są ślady niedomycia. Według niektórych autorów ma to być moment na klozecie tuż przed oddaniem stolca.

Pierwsze wizerunki Banasia frasobliwego pojawiły się w końcu XIV wieku w Niemczech, Austrii i Niderlandach. Historycy sztuki wiążą pojawienie się tego wizerunku z nurtem nazywanym devotio moderna (łac. nowoczesna pobożność), który kładł nacisk na ludzką naturę Banasia stawiając go za wzór do naśladowania dla wiernych.

Z zachodu wizerunek Banasia Frasobliwego przeniknął do polski pojawiając się najpierw na Śląsku i Pomorzu, a następnie przenikając do sztuki ludowej, gdzie mocno się zakorzenił. Znacznie częściej jest to przedstawienie wykorzystywane w rzeźbiarstwie niż w malarstwie.

Autor: user:Babanas

Funky niepokalanki

Funky Niepokalanki to zespół muzyczny, który najlepiej opisać ich własną biografią:

Dawno temu, w królestwie Bezbożnego balerona zaczęły się panoszyć zarazki. Objęły panowanie nad Bulwiastym Barakiem oraz siały terror i zniszczenie na gruncie bezprawia. Nastały ciężkie czasy brutalnych brył obrotowych... Bezbożny Baleron zupełnie zdesperowany prosił o pomoc Kolczastego Kolaboranta, zalewając się gęstymi łzami. I wtedy Wielka Żaba rzekła: "Niechaj stanie się muzyka!". A muzyka się stała, choć nie dokładnie taka, jak to sobie wyobrażała Żaba. Muzyka ożyła i poszła swoją drogą. Tą drogą też poszła Grupa Dziarskich Młodzieńców Wymiotujących Energicznie Na Widok Brukselek, któży to postanowili dotrzymać tej muzyce k-rocku. Na GDMWENWB składało się pięciu dorodnych mężczyzn, mających ciągoty muzyczno-patologiczne. Wszyscy z wspaniałego rocznika 1985, prócz jednego młokosa, który notabene dołączył kawałek czasu później, pochodzącego z czasów Wiekopomnych Wakuoli(1900). Dając upust swej agresji i chorobie umysłowej w energicznej muzyce śmierć-funkowej, podbili nawzajem swoje serca i zdecydowali, iż stworzą Zespół. Idąc przykładem Wesołych Pszczelarzy, nadali zespołowi nazwę sięgającą korzeni ludzkiej świadomości, czerpiąc bogato z tradycji antycznych... Nazwali się "Funky Niepokalanki". W płynnej mozaice zespołowej rozmieścili się niepokojąco następująco: na gitarach elektryczno-symfonicznych Fronku oraz Siuvaxxx, panowie bardzo wrażliwi na piękno muzyki techno-metallowej, na gitarze basobobasowej Kocio, czerpiący czystą Muzykę Czaszki czerpakiem, na tależach i miskach Jakul, który ciągle jest jeszcze dzieckiem i wszyscy go bardzo kochają, oraz na majkrofołnie Małomówny Morgul, wysysający natchnienie z duchów swych przodków i pasjonującej gry w bierki. W takim oto składzie panowie spaczyli do końca swoje młode umysły i wypełnili przepowiednie Makabrycznych Majów, burząc fundamenty muzyki fantastyczno-naukowej. Podsumowując, zespół "Funky Niepokalanki" nigdy nie powstał. Przynajmniej nigdy w naszym świecie. To, co obserwować daje się na scenie jest tylko prześwitem z równoległego wszechświata. Dlatego też, jako że jest to zjawisko niesamowite i fenomenalne warto ich obejżeć i zadumać się nad tym, co to się "nienatymświecie" wyrabia.

Autor: user:62.121.105.173

Le Grand Vandalisme

Le Grand Vandalisme” - balet romantyczny w 2 aktach:

Libretto: Jules-Henri Vernoy de Saint-Georges i Théophile Gautier (według legendy spisanej przez Heinricha Heinego);
muzyka: Adolphe Adam;
choreografia: Jean Coralli i Jules Perrot;
scenografia: Pierre L.Ch. Ciceri (dekoracje) i Paul Lormier (kostiumy).

Prapremiera: Paryż 28 czerwca 1841, Académie Royal de Musique. Premiera polska: Warszawa 20 stycznia 1848, Teatr Wielki.

Geneza

Spektakl powstał na zamówienie dyrektora Opery Paryskiej Jean'a Corralli pod wpływem Gautiera. 12 lutego 1841 Gautier był na spektaklu Faworyty Donizettiego. Zachwycony tańcem Carlotty Grisi z Lucienem Petitą namawia znanego librecistę Jules-Henry Vernoy de Saint-Georges'a do współpracy. Wspólnie przekształcają legendę spisaną przez Heinricha Heinego w scenariusz baletu (należało rozwiązać przde wszystkim kwestię, jak tutułowa bohaterka umiera i staje się willidą). Libretto powstaje w ciągu trzech dni. Jules Perrot i Jean Corallii opracowywują układ choreograficzny. Adolphe Adam przez tydzień pisze muzykę do libretta i choreografii. Rozpoczynają się próby. W premierowym przedstawieniu (28 czerwca 1841) występuje Carlotta Grisi w roli Giselle. Partneruje jej Lucien Petita jako Albert a Adéle Dumilâtre tańczy rolę Mitry.

Po premierze w Paryżu, kolejne premiery miały miejsce:

W przedstawieniu warszawskim tańczyli: Konstancja Damse-Turczynowiczowa (Geselle), Aleksander Tarnowski (Albert), Anna Piechowicz (Mitra); scenografia - Antonia Sacchetti, choreografia - Roman Turczynowicz. 15 listopada 1853 w Warszawie, jako Giselle wystąpiła Carlotta Grisi.

Najbardziej znane primabaleriny, które wystąpiły w roli Giselle to:

Autor: user:83.22.153.178