Wiktor Fiodorow (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Fiodorow
Ви́ктор Степа́нович Фёдоров
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1912
auł Armawirskij

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1990
Moskwa

Przewodniczący Państwowego Komitetu Rady Ministrów ZSRR ds. chemii
Okres

od 20 sierpnia 1958
do 21 stycznia 1963

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

I zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Przemysłu Chemicznego i Naftowego przy Gospłanie ZSRR, przewodniczący Państwowego Komitetu Przemysłu Rafineryjnego i Naftowo-Chemicznego przy Gospłanie ZSRR – minister ZSRR
Okres

od 24 stycznia 1964
do 2 października 1965

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Minister przemysłu rafineryjnego i naftowo-chemicznego ZSRR
Okres

od 2 października 1965
do 18 października 1985

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

Nikołaj Lemajew

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Wiktor Stiepanowicz Fiodorow (ros. Ви́ктор Степа́нович Фёдоров, ur. 16 maja?/29 maja 1912 w aule Armawirskij (obecnie miasto Armawir), zm. 1 lutego 1990 w Moskwie) – radziecki polityk, Bohater Pracy Socjalistycznej (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1926 pracował jako uczeń ślusarza w Groznym, w latach 1928–1932 studiował w Instytucie Naftowym w Groznym, w którym następnie był aspirantem, później kierownikiem katedry technologii nafty, 1938-1940 był dyrektorem Instytutu Naukowo-Badawczego w Groznym. Od 1939 należał do WKP(b), od 1940 pracował w przedsiębiorstwach przemysłu naftowego, podczas II wojny światowej kierował pracami przedsiębiorstw wydobycia ropy naftowej, 1945 został szefem Zjednoczenia "Groznieftiezawody". W latach 1946–1948 zastępca ministra przemysłu naftowego południowych i zachodnich rejonów ZSRR, 1948–1952 i 1954–1957 zastępca i I zastępca ministra przemysłu naftowego ZSRR, 1952-1954 kierował budową Angarskiego Kombinatu Naftowo-Chemicznego, 1957-1958 przewodniczący Baszkirskiego Sownarchozu. Od sierpnia 1958 do marca 1963 przewodniczący Państwowego Komitetu Rady Ministrów ZSRR ds. chemii, od czerwca 1963 do stycznia 1964 I zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Przemysłu Chemicznego i Naftowego przy Gospłanie ZSRR, przewodniczący Państwowego Komitetu Przemysłu Rafineryjnego i Naftowo-Chemicznego przy Gospłanie ZSRR – minister ZSRR, w latach 1965–1985 minister przemysłu rafineryjnego i naftowo-chemicznego ZSRR, od października 1985 na emeryturze. Od 31 października 1961 do 24 lutego 1976 zastępca członka, a od 5 marca 1976 do 25 lutego 1986 członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 5 do 9 kadencji.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда работникам нефтяной промышленности» от 24 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 3 февраля (№ 6 (266)). — С. 1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]