Wiktor Frantz

Wiktor Frantz

Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1904 Tarnopol
Data i miejsce śmierci	26 lipca 1980 Kraków
Narodowość	polska
Odznaczenia

Wiktor Frantz (ur. 30 listopada 1904 w Tarnopolu, zm. 26 lipca 1980 w Krakowie) − polski filozof, bibliofil, dziennikarz, literat, orientalista i działacz harcerski, redaktor Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” (1945–1956) i Wydawnictwa Literackiego (1956–1969).

Życiorys

Wiktor Frantz był synem Ludwika Frantza, pracownika urzędu skarbowego, i Zofii Kozarskiej. Po ukończeniu c. k. II tarnopolskiego gimnazjum w 1923 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Studiował do 1932 roku, kiedy uzyskał tytuł magistra filozofii, z przerwą na odbycie służby wojskowej w latach 1929−1930. Od dzieciństwa związany był z harcerstwem, jeszcze w Tarnopolu był drużynowym, a podczas studiów pracował jako redaktor i dziennikarz lwowskiego pisma „Skaut”. Uczestniczył również w III Międzynarodowym Zlocie Skautów (Jamboree) w 1929 roku.

W 1932 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel jednego z lwowskich gimnazjów, zaś od następnego roku także jako redaktor techniczny w Państwowym Wydawnictwie Książek Szkolnych. Równolegle publikował w czasopismach „Sygnały” i „Wczoraj-Dziś-Jutro”. W 1934 roku wydał pierwszą książkę: Z bocianich wypraw i przygód. Cały czas pozostawał w kręgu redakcji „Skauta”, będąc kilkakrotnie jego redaktorem naczelnym, w tym w ostatnim okresie istnienia pisma przed wybuchem II wojny światowej. W 1939 roku został powołany do wojska i wziął udział w kampanii wrześniowej.

Po zakończeniu walk powrócił do Lwowa. Do 1943 pracował jako redaktor w różnych wydawnictwach, ale brak środków materialnych zmusił go, wraz z żoną (od 1934 roku) Wandą Piskorską, do wyjazdu z miasta. W 1945 roku dotarli do Gniezna, gdzie Wiktor Frantz podjął pracę w Powiatowym Oddziale Informacji i Propagandy. Pod koniec roku przeprowadził się do Krakowa, gdzie został zatrudniony w dziale wydawniczym Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Przez pewien czas pracowała tam również jego żona.

W grudniu 1956 przeszedł do krakowskiego Wydawnictwa Literackiego, gdzie pozostał pracował jako kierownik Redakcji Technicznej aż do przejścia na emeryturę w 1969. W tym czasie wydał opracowanie Szata graficzna gazety (1966) i publikował w „Zeszytach Prasoznawczych”. Zajmował się również orientalistyką, interesując się głównie Mongolią. W latach 70. opublikował następujące książki: W gnieździe drukarstwa polskiego (1974), Odłamki wspomnień przez przetak pamięci przesianych (1977), Książek powijanie. Philobiblońska suita (1978).

Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1956, za zasługi położone przy sporządzeniu Wydania Narodowego dzieł Adama Mickiewicza)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Bibliografia

• Marek Popiel: Wiktor Frantz (1904−1980): ostatni redaktor lwowskiego „Skauta”. Cz. 1, w: „Skaut” nr 1 (9)/2007
• Marek Popiel: Wiktor Frantz (1904−1980): ostatni redaktor lwowskiego „Skauta”. Cz. 2, w: „Skaut” nr 2 (10)/2007
• Marek Popiel: Wiktor Frantz (1904−1980): ostatni redaktor lwowskiego „Skauta”. Cz. 3, w: „Skaut” nr 3 (11)/2007
• Wiktor Frantz. Nekrologi. „Dziennik Polski”. Nr 163, s. 4, 29 lipca 1980. 
• Z żałobnej karty. Wiktor Frantz. „Biuletyn”. Nr 39-40, s. 129, Grudzień 1980. Koło Lwowian w Londynie.