Willa „Pod Modrzewiami” w Szczawnicy
 nr rej. A-670 z 16 grudnia 1992[1]
| |
.jpg) Elewacja frontowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Park Górny, |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny |
modernistyczny |
| Architekt |
inż. Stanisław Dziewolski |
| Inwestor | |
| Kondygnacje |
3 |
| Rozpoczęcie budowy |
1938 |
| Ukończenie budowy |
wiosną 1939 |
| Pierwszy właściciel |
Maria i Stefan Swieżawscy |
| Kolejni właściciele |
po 1945 upaństwowiony; od 1998 ponownie Maria i Stefan Swieżawscy, od 2005 Andrzej Mańkowski |
| Obecny właściciel |
Thermaleo Sp. z o.o. ul. Bartoszewicza 3/30, 00-337 Warszawa |
Położenie na mapie Szczawnicy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
Położenie na mapie gminy Szczawnica  | |
 49°25′45,1″N 20°29′22,0″E/49,429194 20,489444
| |
| Strona internetowa | |
Willa „Pod Modrzewiami” w Szczawnicy – zabytkowa willa znajdująca się w Szczawnicy przy ul. Park Górny 2 w Parku Górnym. Obiekt wybudowano w stylu modernistycznym z zastosowaniem rozwiązań architektonicznych zaczerpniętych z budownictwa okrętowego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Willę w latach 1938–39 wybudował Adam Stadnicki, ówczesny właściciel dóbr szczawnickich, dla swojej córki Marii i jej męża Stefana Swieżawskiego. Nazwa willi nawiązuje do jej położenia w zalesionej modrzewiem części parku zdrojowego. Autorem projektu był inż. Stanisław Dziewolski, a pracami budowlanymi kierował Adam Korybut Woroniecki–dyrektor Zakładu Zdrojowego w Szczawnicy w latach 1931 – 1939. Wyposażenie obiektu wykonały stolarnie w Nawojowej, warszawska firma „Jarnuszkiewicz” i zakład „Kumer i Torba” w Rabce[2].
Pensjonat w różnych okresach II wojny światowej stanowił schronienie dla polskich arystokratów, krewnych i znajomych właścicieli oraz wysiedleńców i uciekinierów. W początkowym okresie wojny znaleźli tu m.in. schronienie przedstawiciele rodzin Czartoryskich, Sapiehów i Lubomorskich[3]. W okresie okupacji część willi zajęli Niemcy. Na parterze i pierwszym piętrze zakwaterowano najpierw wojskowy szpital polowy, potem kolejno był tu hotel dla Niemców, dzieci z Hitlerjugend i pielęgniarek z Luftwaffe. Drugie piętro zajmowali Swieżawscy[4], którzy zamieszkali tu po ucieczce ze Lwowa w 1940 r.[3] W willi działał zakonspirowany punkt kontaktowy i przerzutowy dla żołnierzy AK[2].
Po wojnie upaństwowiony pensjonat przez pewien czas funkcjonował pod zarządem Polskiego Czerwonego Krzyża[4]. Następnie pod zarządem Państwowego Przedsiębiorstwa Uzdrowisko-Szczawnica pełnił rolę szpitala uzdrowiskowego dla chorych na astmę[3]. W 1998 willa powróciła do przedwojennych właścicieli[4].
W 2005 obiekt kupił wnuk Adama Stadnickiego Andrzej Mańkowski. Przeprowadził remont generalny i w 2009 otworzył pięciogwiazdkowy hotel o nazwie „Hotel Park Modrzewie”[2].
-
Widok od strony południowej
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b c Modrzewie Park Hotel. [dostęp 2018-11-04].
- ↑ a b c Stanisław Zachwieja. Pięć gwiazdek Hotelu Modrzewie. „Polski region. Pieniny”, s. 108-114, czerwiec-sierpień 2012. Thermaleo Sp. z o.o. (pol.).
- ↑ a b c Barbara Alina Węglarz: Spacerkiem po starej Szczawnicy i Rusi Szlachtowskiej. Wyd. 3. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2011, s. 164–165. ISBN 978-83-62460-17-5.