Wladimer Dżandżghawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wladimer Dżandżghawa
ვლადიმერ ჯანჯღავა
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1907
Gubi

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1982
Tbilisi

Przebieg służby
Lata służby

1927–1959

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Bohdana Chmielnickiego I klasy Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat radzieckiej milicji” Order Krzyża Grunwaldu III klasy Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Wladimer Dżandżghawa, gruz. ვლადიმერ ჯანჯღავა, ros. Владимир Николаевич Джанджгава, Władimir Nikołajewicz Dżandżgawa (ur. 19 maja?/1 czerwca 1907 w Gubi, zm. 10 kwietnia 1982 w Tbilisi) – radziecki generał porucznik narodowości gruzińskiej, Bohater Związku Radzieckiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W armii radzieckiej służył od roku 1927. Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii fińskiej jako szef wydziału w sztabie dywizji w stopniu kapitana i później w wojnie z Niemcami, m.in. bitwie pod Kurskiem i w operacji pomorskiej jako dowódca 354 Dywizji Piechoty, wchodzącej w skład 65 Armii (2 Front Białoruski). Pod jego dowództwem dywizja zdobyła przyczółek nad Narwią. Podczas działań na Pomorzu Zachodnim w stopniu generała majora walczył w rejonie Dąbia i Gryfina w kwietniu 1945 i uczestniczył w forsowaniu Odry.

Po wojnie ukończył Wyższą Akademię Wojskową im. Woroszyłowa i został dowódcą dywizji, później korpusu, w 1953 otrzymał stopień generała porucznika. Następnie pracował jako minister spraw wewnętrznych Gruzińskiej SRR w latach 1954–1959, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR oraz członek prezydiów republikańskiego Komitetu Obrońców Pokoju i wszechzwiązkowego SKWW. Od 1959 był w rezerwie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale ZSRR oraz zagraniczne odznaczenia.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]