Wolha Akimawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wolha Akimawa
Вольга Акімава
Państwo działania

Imperium Rosyjskie, ZSRR

Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1883
powiat połocki

Data śmierci

4 lipca 1969

Specjalność: fykologia
Alma Mater

Szkoła Wyższa i Wyższe Kursy Przyrodoznawcze w Petersburgu

Docent Katedry Botaniki
Uczelnia

Białoruski Uniwersytet Państwowy

Okres zatrudn.

1924–1938 i 1943–1956

Dziekan
Wydział

Wydział Biologii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego

Okres spraw.

1931–1932

Okres spraw.

1944–1948

Odznaczenia
Order Lenina

Wolha Dzmitryjeuna Akimawa (biał. Вольга Дзмітрыеўна Акімава[a], ros. Ольга Дмитриевна Акимова, Olga Dmitrijewna Akimowa; ur. 11 lipca 1883 w powiecie połockim, zm. 4 lipca 1969) – białoruska radziecka fykolożka, jedna z pierwszych badaczek fykoflory w zbiornikach wodnych Białoruskiej SRR, pierwsza dziekan Wydziału Biologii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Prof. Mikałaj Hajdukou, nauczyciel Wolhi Akimawej

Urodziła się 11 lipca 1883 roku w powiecie połockim guberni witebskiej Imperium Rosyjskiego. W latach 1906–1912 ukończyła Szkołę Wyższą i Wyższe Kursy Przyrodoznawcze w Petersburgu[1][2]. W latach 1921–1924[3] (według innych źródeł: 1920–1924[2][4]) była asystentką w Witebskim Instytucie Nauczycielskim, a w latach 1938–1941 docentem w Witebskim Instytucie Pedagogicznym[2][4]. W latach 1924–1938 i 1943–1956 pracowała na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym (BUP) jako docent w Katedrze Botaniki. Była pierwszą dziekan Wydziału Biologii BUP; pełniła tę funkcję dwukrotnie: w latach 1931–1932 oraz 1944–1948[3] (według innych źródeł: 1943–1948[2][4]). Po II wojnie światowej organizowała przywrócenie działalności Wydziału Biologii BUP, za co w 1953 roku została odznaczona Orderem Lenina[3].

Wolha Akimawa była uczennicą prof. Mikałaja Hajdukoua, fykologa kierującego Katedrą Botaniki w latach 1924–1928[3]. Była jedną z pierwszych badaczek fykoflory w Białoruskiej SRR[1], badała jej skład gatunkowy i ilościowy oraz biomasę fitoplanktonu w zbiornikach wodnych tej republiki[1][2]. Prowadziła także badania nad bakteriami siarkowymi w okolicach Mińska[4].

Prace[edytuj | edytuj kod]

Wolha Akimawa była autorką wielu prac naukowych[3], m.in.:

  • Da fłory azior Biełarusi. „Wucz. zap. BDU”. № 28, 1936. (biał.). ;
  • K fłorie wodoroslej rieki Zapadnoj Dwiny: Gidrobiołogiczeskije issledowanija rieki Zapadnoj Dwiny w rajonie Witiebska. „Ucz. zap. BGU. Sierija biołogiczeskaja”. Wyp. 7, 1948. (ros.). ;
  • Fitopłankton pojmiennych wodojomow i pritokow Pripiati. W: Trudy kompleksnoj komissii po izuczeniju wodojomow Polesja. Mińsk: 1956. (ros.).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Вольга Дзьмітрыеўна Акімава (czyt. Wolha Dźmitryjeuna Akimawa).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Акімава Вольга Дзмітрыеўна. W: Рэдкал.: І.П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.: Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. T. 1: Ааліты – Гасцінец. Mińsk: Biełaruskaja Sawieckaja Encykłapiedyja imia Pietrusia Brouki, 1983, s. 57. (biał.).
  • Акімава Вольга Дзмітрыеўна. W: Рэдкал.: Г.П. Пашкоў і інш.: Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. T. 1: А – Аршын. Mińsk: Biełaruskaja Encykłapiedyja imia Pietrusia Brouki, 1996, s. 190. ISBN 985-11-0036-6. (biał.).