Wyścig Paryż–Berlin 1901

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wyścig Paryż–Berlin 1901 – wyścig samochodowy pomiędzy Paryżem a Berlinem, który odbywał się w dniach 27–29 czerwca 1901 roku.

Trasa[edytuj | edytuj kod]

Trasa pomiędzy Paryżem a Berlinem liczyła 1200 kilometrów. Podczas trzech dni (27–29 czerwca) kierowcy pokonywali dystanse od 290 do 460 kilometrów dziennie[1]. Trasa została odpowiednio zabezpieczona. Niebezpieczne miejsca oznaczono niebieskimi chorągiewkami, a postój żółtymi[2]. Około 50 miast zostało „zneutralizowanych” (wszystkie samochody musiały je pokonywać z taką samą szybkością i tym samym czasie)[2]. Po dojechaniu do miasta zapisywano na karcie czas, a następnie pilot na rowerze przeprowadzał samochód przez miasto. Po upływie określonego czasu kierowca mógł pojechać w dalszą trasę[2]. W przygotowaniu wyścigu pomagało 2000 członków automobilklubów oraz dodatkowo policjanci i żołnierze[2].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Henri Fournier podczas wyścigu Paryż–Berlin 1901

Uczestnicy musieli wnieść opłatę do 300 franków w zależności od klasy[2]. Były cztery: I – samochody ważące ponad 1450 funtów (650 kg), II – samochody ważące od 880 do 1450 funtów (od 400 do 650 kg), III – samochody ważące od 550 do 880 funtów (poniżej 400 kg), IV – motocykle o masie mniejszej niż 550 funtów[2][3].

Organizatorem wyścigu był Automobile Club de France (ACF)[4]. Start nastąpił 27 czerwca w Paryżu. Jako pierwszy na trasę wystartował Etienne Giraud o 3.30 rano. Następni zawodnicy startowali co 2 minuty[5]. Pierwszy etap prowadził do Akwizgranu, gdzie zawodnicy spędzili noc[2]. Po przyjechaniu na miejsce samochód parkowano w wyznaczonym pomieszczeniu. Kierowca i jego asystenci mieli 15 minut na przegląd samochodu. Następnego dnia przed wyruszeniem otrzymywali dodatkową godzinę na przygotowanie pojazdu do trasy[2]. Do Akwizgranu jako pierwszy przyjechał Henri Fournier. Następnego dnia o 5 rano nastąpił start do kolejnego etapu[6]. Drugi etap kończył się w Hanowerze[2]. Jako pierwszy przyjechał Fournier (czas 5 godzin 24 minuty), ale Antony (Henri Robert Debray) był szybszy (5 godzin 6 minut). Rano o piątej jako pierwszy wystartował Fournier i on jako pierwszy dotarł do Berlina. Meta wyścigu była pod miastem na torze wyścigowym Tradderenaben[2].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Lista najszybszych[7][8]

Nr Nr

startowy

Kategoria

i miejsce

w jej obrębie[3]

Kierowca Czas Szybkość
mile/godzinę 		Pojazd
1. 4 I - 1 Francja Henry Fournier 16 h 5 min 44,12 Mors
2. 6 I - 2 Francja Leonce Girardot 17 h 7 min 43,40 Panhard
3. 7 I - 3 Belgia Renée de Knyff 17 h 42 min 43,24 Panhard
4. 163 I - 4 Francja Henry Brasier 17 h 42 min 41,97 Mors
5. 112 I - 5 Francja Henry Farman 18 h 21 min 40,49 Panhard
6. 5 I - 6 Francja Fernand Charron 18 h 51 min 39,41 Panhard
7. 16 I - 7 André Axt 18 h 58 min 39,38 Panhard
8. 126 III - 1 Francja Louis Renault 19 h 31 min 38,07 Renault
9. 104 IV - 1 Francja Georges Osmont 19 h 15 min 38,60 de Dion (motocykl)
10. 13 I - 8 Wielka Brytania Charles Jarrott 19 h 34 min 37,97 Panhard
11. 8 I - 9 Francja Chauchard 19 h 36 min 37,93 Panhard
12. 2 I - 10 Francja Gilles Hourgieres 19 h 38 min 37,86 Mors
13. 14 I - 11 Stany Zjednoczone Heath 19 h 43 min 37.68 Panhard
14. 1 II - 1 Francja Etienne Giraud 19 h 51 min 37,43 Panhard
15. 19 I - 12 Francja Karl Voigt 20 h 12 min Panhard
16. 127 IV - 2 FrancjaGay Bardeau 20 h 53 min de Dion (motocykl)
17. 15 I - 13 Francja Gustave Leys 21 h 01 min Panhard
18. 39 I - 14 Niemcy Wilhelm Werner 21 h 29 min Mercedes
19. 158 I - 15 Belgia Carel van der Heyden 21 h 39 min Panhard
20. 18 I - 16 Francja Adolphe Clément 21 h 53 min Panhard
21. 34 IV - 3 Francja Georges Cormier 21 h 58 min de Dion-Bouton (motocykl)
22. 102 II - 2 Francja Guy Berteaux 22 h 03 min Panhard
23. 149 II - 3 Francja Georges Teste 22 h 03 min Panhard
24. 131 IV - 4 Francja Pierre Bardin 22 h 11 min de Dion-Bouton (motocykl)
25. 80 II - 4 Francja Jules Sincholle 22 h 13 min Darracq
26. 106 III - 2 Francja Grus 22 h 28 min Renault
27. 76 II - 5 Francja Jacques Edmond 23 h 04 min Darracq
28. 40 I - 17 Francja Georges Lemaître 23 h 09 min Mercedes
29. 33 I - 18 Wielka Brytania Charles Rolls 24 h 12 min Mors
30. 139 II - 6 Niemcy Émile Kraeutler 24 h 38 min Peugeot
31. 68 II - 7 Francja Albert Roland 24 h 41 min Gobron-Brillié
32. 135 II - 8 Francja Gondoin 25 h 15 min Panhard
33. 122 I - 19 Francja Camille du Gast 25 h 30 min Panhard
34. 46 II - 9 Francja Mercy 25 h 20 min Gladiator
35. 151 II - 10 Francja Philippe Dernier 27 h 15 min Gobron-Brillié
36. 87 I - 20 Francja Eugène Brillié 28 h 44 min Nancéenne
37 154 III - 3 Francja Morin 29 h 00 min Corre
38. 157 I - 21 Belgia Jean-Marie de Crawhez 29 h 06 min Pipe
39. 48 II - 11 Niemcy Haban 30 h 39 min Nesseldorf
40. 51 II - 12 Francja A. Collin 33 h 25 min Sirène
41. 109 III - 4 Francja Meville 34 h 40 min Renault
42. 108 III - 5 Francja Lamy 36 h 01 min Renault
43. 89 II - 13 Francja Louis Rigolly 36 h 11 min Gobron-Brillié
44 161 III - 6 Francja de Lisle 37 h 39 min Darracq
45. 137 II - 14 Belgia Peschard 38 h 04 min Pieper
46. 25 II - 15 Francja Turgan 38 h 53 min Turgan-Foy
47. 28 I - 22 Francja Adrien de Turckheim 40 h 09 min de Dietrich

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Henri Fournier otrzymał Puchar Kaisera (Wilhelma II) z napisem „Cesarz Wilhelm II dla wyścigu samochodowego Paryż–Berlin 27–29 czerwca 1901”[9], dodatkowo nagrody Wielkiego Księcia Luksemburga i miasta Hanoweru[7]. Maurice Farman wygrał puchar króla Leopolda za najlepszy czas przejazdu przez teren Belgii[7]. Etienne Giraud wygrał nagrodę Wielkiego Księcia Meklemburgii, Werner wazon Sevres prezydenta Loubeta, a Louis Renault nagrodę ufundowaną przez M. Pierre Baudina[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartka z kalendarza: 25 czerwca – 1 lipca [online], autocentrum.pl [dostęp 2018-08-12] (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j History of Formula 1 – City to City Races [online], grandprixhistory.org [dostęp 2018-08-12].
  3. ↑ a b Pierre (1874-1914) Souvestre, Histoire de l'automobile, Gallica, 1907, s. 527-528 [dostęp 2018-08-21] (fr.).
  4. ↑ Rajd śmierci: wyścig Paryż–Madryt w 1903, „pb.pl” [dostęp 2018-08-12] (pol.).
  5. ↑ Wyścig automobilowy, Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), 1901-06-28, s. 6 [online], anno.onb.ac.at [dostęp 2018-08-12] (pol.).
  6. ↑ Akwisgran Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), 1901-06-30, s. 5 [online], anno.onb.ac.at [dostęp 2018-08-12] (niem.).
  7. ↑ a b c d 1901 Paris-Berlin Race [online], gracesguide.co.uk [dostęp 2018-08-12] (ang.).
  8. ↑ 1901 Grand Prix [online], teamdan.com [dostęp 2018-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-24].
  9. ↑ Wyścig samochodów Czas 1901 nr 147 z 1 lipca s. 2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wyścig_Paryż–Berlin_1901&oldid=68534262”